Ilkanatu

Ilkanatu (de 1256 a 1335 (Gregorianu))
estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Maraghe (es) Tabriz Soltaniyeh (es)
Forma de gobiernu	Monarquía
Llingües oficiales	persa Idioma mongol Llingües túrciques árabe
Relixón oficial	tengrianismo (es) , cristianismu, islam, Xamanismu, Nestorianismu, Budismu tibetanu y xiísmu
Xeografía
Superficie	3.75 km²
Demografía

L'Ilkanatu o Il-kanatu (de il-kan, «kan subordináu»; en persa: ایلخانان , Iljanán; Mongol: Хүлэгийн улс, Hu’legīn Uls), foi una de les cuatro divisiones del Imperiu mongol que foi gobernada pola casa mongol de Hulagu. Foi fundáu nel sieglu XIII y taba centráu principalmente en Persia y los territorios vecinos, como l'actual Azerbaixán, y les partes central y oriental de l'actual Turquía.

El Ilkanatu basóse, primeramente, nes campañes de Gengis Kan contra l'Imperiu corasmio ente los años 1219-1224, y foi fundáu pol nietu de Gengis, Hulagu Kan. Nel so apoxéu, l'Estáu espandir a territorios que güei conformen la mayor parte d'Iraq, Irán, Turkmenistán, Armenia, Azerbaixán, Xeorxa, Turquía, Afganistán occidental y Paquistán suroccidental.

El Ilkanatu adoptó de primeres munches relixones, pero sintió especial simpatía pol budismu y el cristianismu. Mientres gran parte de la so historia hubo una situación relixosa tirante, pos gobernantes mongoles budistes rexíen sobre una población fundamentalmente musulmana, lo que motivó una tibia intervención de los mongoles nes Cruzaes sofitando al bandu européu cristianu. Sicasí, el kan Ghazan convirtióse finalmente al islam, quiciabes por motivos políticos, y los trés últimos kanes fueron musulmanes como'l so pueblu.