Landinrichting

Landinrichting is het inrichten of herinrichten van een landelijk gebied door of namens de overheid. In Nederland worden landinrichtingsmaatregelen gereguleerd door de Wet inrichting landelijk gebied (WILG).uit 2006. Deze wet is die de opvolger van de Wet op de Ruilverkaveling uit 1924 en de Landinrichtingswet uit 1985. Bij landinrichting laat de overheid zich leiden door de doelen van het Ruimtelijke Ordeningsbeleid in het betreffende gebied. Daarbij kunnen verschillende doelstellingen centraal staan, zoals^[1]

• land-, tuin- en bosbouw
• natuur en landschap
• infrastructuur (verkeersinfrastructuur en waterbeheer)
• openluchtrecreatie
• cultuurhistorie

Het ruilen van gronden is een van de krachtigste instrumenten uit de bovengenoemde wetten. Landinrichtingsplannen worden vastgestel door Gedeputeerde Staten van de betreffende provincie. De uitvoering kan in handen worden gelegd van een afzonderlijke bestuurscommissie (eerder ruilverkavelingscommissie genoemd).

Eventuele geschillen over de beschrijving van de bestaande situatie, het feitelijke ruilplan én over de financiële afwikkeling kunnen worden voorgelegd aan de civiele rechter (arrondissementsrechtbank).

1. ↑ Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, Landinrichtingswet. wetten.overheid.nl. Gearchiveerd op 28 juni 2022. Geraadpleegd op 28 juni 2022.