Felipe I d'Orleans

Felipe I d'Orleans
Duque de Anjou (es) Ducáu d'Orleans
Vida
Nacimientu	Saint-Germain-en-Laye[1], 21 de setiembre de 1640[2]
Nacionalidá	Francia [1]
Muerte	Saint-Cloud[1], 9 de xunu de 1701[2] (60 años)
Sepultura	basílica de Saint-Denis (es)
Causa de la muerte	accidente vascular cerebral
Familia
Padre	Luis XIII de Francia
Madre	Ana d'Austria
Casáu con	Enriqueta Ana Estuardo (es) (1661 – )[3] Isabel Carlota del Palatinado (es) (1671 – )[3]
Pareyes	Chevalier de Lorraine (es) Armand de Gramont (es)
Fíos/es	María Lluisa d'Orleans Ana María de Orleans (es) [3] Isabel Carlota de Borbón-Orleans (es) Felipe II de Orleans (es) [4] Felipe Carlos de Orleans (es) Alexandre-Louis d'Orléans stillborn son d'Orléans (en) [5] unnamed daughter d'Orléans (en) [5]
Hermanos/es	Lluis XIV de Francia[3]
Pueblu	Q42880782
Estudios
Llingües falaes	francés[6]
Oficiu	coleicionista d'arte, militar
Premios	ver Caballeru de la Orde del Espíritu Santu Caballeru de la Orde de San Miguel Caballeru de la Orde del Toisón d'Oru
Graduación	xeneral
Creencies
Relixón	Ilesia Católica

Felipe de Francia, duque d'Orleans (Philippe de France, en francés; Saint-Germain-en-Laye; 21 de setiembre de 1640, † Saint Cloud; 19 de xunu de 1701) foi un príncipe francés de la dinastía de Borbón, primer duque y fundador de la cuarta casa d'Orleans.

Foi'l segundu fíu de Lluis XIII de Francia y Ana d'Austria y Austria, hermanu menor de Lluis XIV de Francia. Ostentó numberosos títulos, ente los que cabo destacar los de duque d'Orleans, duque d'Anjou (1668), duque de Chartres (hasta la nacencia del so fíu y herederu el futuru rexente en 1674), duque de Valois, duque de Nemours, duque de Montpensier y príncipe de Joinville.

Foi Delfín de Francia dende l'añu 1643 y mientres Lluis XIV nun tuvo descendencia, hasta que nació'l so sobrín, Lluis, El Gran Delfín, nel añu 1661. Por nacencia yera «Fíu de Francia», títulu d'aquellos príncipes de nacencia llexítimu y que yeren fíos del rei.

Na corte dábase-y el tratu de «Monsieur», usu tradicional na corte francesa pal hermanu más darréu próximu al soberanu reinante; y nes cuestiones oficiales, dábase-y el de «Monsieur, frère unique du roi». Pa dirixise a él de frente, llamábase-y tamién «La so Alteza» o bien, «La so Gracia».

Tres la muerte del so tíu Gastón d'Orleans, hermanu de Lluis XIII de Francia, convertir na cabeza de la casa d'Orleans al heredar el patrimoniu d'este, ente'l que s'atopaba'l ducáu que lu representó mientres el restu de la so vida, pasando a la hestoria como Felipe, Duque d'Orleans o Felipe I d'Orleans.

Anguaño, ye un antepasáu común ente la realeza y l'aristocracia d'Europa, moteyáu por Philippe Erlanger, unu de los sos biógrafos, como «El güelu d'Europa».

Al marxe de la so participación en delles campañes militares, Felipe de Francia nun desempeñó nengún papel políticu trascendente y pasó la so vida a la solombra del ostracismu del poder al que lo sometió'l so hermanu, Lluis XIV.

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2} Identificador GND: 118820206. Afirmao en: Catalog of the German National Library. Data de consulta: 13 abril 2024. Llingua de la obra o nome: alemán.
2. ↑ ^{2,0 2,1} Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
3. ↑ ^{3,0 3,1 3,2 3,3} Afirmao en: Kindred Britain.
4. ↑ Afirmao en: Union List of Artist Names. Identificador ULAN: 500373184. Data d'espublización: 24 setiembre 2020. Data de consulta: 13 febreru 2023. Llingua de la obra o nome: inglés.
5. ↑ ^{5,0 5,1} Afirmao en: The Peerage. Llingua de la obra o nome: inglés. Autor: Darryl Lundy.
6. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.