Autoimunost

Autoimunost. poznata i po (njemačkoj) tuđici autoimunitet, pojava je imunske reakcije na sopstvene tjelesne komponente. To se javlja zbog toga što ih imunski sistem prepoznaje kao strana tijela, odnosno antigene.

Imunski sistem je dizajniran tako da bude praktično protiv bilo koje kombinacije potencijalno aktivnog proteina. I kod ljudi, koji već sami po sebi sadrže i proteine, imuni sistem može napasti vlastite komponente organizma.^[1]

U vezi s tim, posebnu ulogu imaju krajnici, timus, koštana srž, limfni čvorovi, slezena, jer kako bi se to spriječilo imunske ćelije u limfnom sistemu imaju različite funkcije i forme. Imunske ćelije koje su usmjerene protiv tijela se također tamo nalaze. Ova sposobnost imunskog sistema zove se imunotolerancija ili imunska snošljivost.^[2]

Tokom života, kod nekih osoba, postepeno gubi se imunska tolerancija ili je oslabljena. Onda imunskii sistem razvija antitijela je protiv sopstvenog tkiva, narimjer, u mišićima, živcima ili štitnjači. Ova antitela zovu se autoantitijela.

1. ^ Hadžiselimović R., Pojskić N. (2005). Uvod u humanu imunogenetiku. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo. ISBN 9958-9344-3-4.
2. ^ Lawrence E., Ed., ured. (1999). Henderson's Dictionary of Biological Terms. London: Longman. ISBN 0-582-22708-9.