Back Partiese Ryk Afrikaans Partherreich ALS Imperio Parto AN الإمبراطورية الفرثية Arabic Parfiya dövləti Azerbaijani اشکانیلر AZB Парфия батшалығы Bashkir Парфянскае царства Byelorussian Партско царство Bulgarian পার্থিয়ান সাম্রাজ্য Bengali/Bangla
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
| Partsko carstvo İmparatoriya-Ashkâniân |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 247. p.n.e. - 224. | |||||||||||||
|
|||||||||||||
 |
|||||||||||||
| Glavni grad | Ktesifon, Ekbatana, Susa |
||||||||||||
| Službeni jezik | Starogrčki, Partski, Perzijski, Aramejski, Akadski | ||||||||||||
| Državno uređenje | Feudalna monarhija | ||||||||||||
| Šah | |||||||||||||
• 247. - 211. p.n.e. |
Arsak I (prvi) | ||||||||||||
• 208. - 224. |
Artaban V (zadnji) | ||||||||||||
| Zakonodavstvo | |||||||||||||
Partsko carstvo (247. p.n.e. - 224.), poznatije i kao Arsakidsko carstvo, je bilo antičko iransko carstvo čiji su se vladari smatrali nasljednicima antičkog Ahemenidskog carstva. Osnovao ga je Arsak I, poglavica iranskog plemena Parni, nakon osvajanja tadašnje seleučke satrapije (provincije) Partije. Partski kralj Mitridat I (165. - 132. p.n.e.) je znatno proširio carstvo nakon zauzimanja Medije i Mezopotamije. Na svom vrhuncu, Partsko carstvo se protezalo od sjevernog toka rijeke Eufrat do današnjeg istočnog Irana. Pošto se nalazilo na trgovačkom putu svile između Rimskog carstva i kineske dinastije Han, Partsko carstvo je postalo središte prometa i trgovine.
Partsko carstvo je imalo različitu umjetnost, arhitekturu, religiju i kraljevska obilježja, jer je bilo kulturno heterogeno carstvo koje je obuhvatalo perzijsku, helenističku i regionalnu kulturu. U prvoj polovini svog postojanja, carstvo je usvojilo mnoge elemente grčke kulture, ali je na kraju postepeno oživljavalo mnoge elemente perzijske tradicije. Partski vladari su imali titulu "Kralj kraljeva", jer su se smatrali nasljednicima Ahemenidskog carstva; oni su prihvatili mnoge lokalne kraljeve za svoje vazale. Širenjem Partskog carstva, sjedište centralne vlade se prebacuje iz Nise u Ktesifon (južno od današnjeg Bagdada).
Najraniji neprijatelji Partskog carstva su bili Seleukidi na zapadu i Skiti na istoku. Međutim, nakon proširenja na zapad došli su u sukob sa Kraljevinom Armenijom i Rimskom republikom. Rimsko i Partsko carstvo se na kraju međusobno borilo kako bi uspostavili vlast na armenskim kraljevima. Nakon Partske pobjede nad Markom Licinijem Krasom u bici kod Kare 53. godine p.n.e., Partske snage su zauzele cijeli Levant. Nakon toga su mnogi rimski carevi ili njihovi generali vršili invaziju na Mezopotamiju tokom nekoliko Rimsko-partskih ratova koji su uslijedili u narednih nekoliko stoljeća. Tokom ovih sukoba, Rimljani su zauzimali gradove Seleukiju i Ktesifon u više navrata, ali nikada nisu bili u stanju da ih zadrže.
Česti građanski ratovi između Partskih pretendenata na prijestolje su bili više opasniji za stabilnost carstva nego strana invazija. Partsko carstvo je uništeno 224. godine kada je Ardašir I, vladar Istahra u provinciji Fars, podigao pobunu i ubio posljednjeg vladara Artabana IV. Nakon toga je Ardašir I osnovao Sasanidsko carstvo koje je uništeno muslimanskim osvajanjem u 7. stoljeću.