Tacito (verkisto)

Tacito
Persona informo
Publius Cornelius Tacitus
Naskiĝo	55 en Gallia Narbonensis
Morto	117 en Romia Imperio
Etno	Romianoj vd
Lingvoj	latina vd
Ŝtataneco	Roma regno vd
Familio
Edz(in)o	Julia Agricola (en) (77 dC, 78 dC–) vd
Profesio
Okupo	historiisto biografo annalist (en) juristo filozofo militisto poeto politikisto verkisto vd
Verkado
Verkoj	Analoj (Tacito) ❦ Histories ❦ Pri la origino kaj la situo de la germanoj ❦ Agricola ❦ Dialogus de oratoribus vd
Postenoj Postenoj pleba tribuno konsulo pretoro Roman governor (en) senatano en la Antikva Romo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Tacito, origine Publius aŭ Gaius CORNELIUS Tacito^[1] naskiĝis en 55 kaj mortis en 117, li estis romia verkisto. Liaj ĉefaj verkoj estas Analoj kaj Historio, unu el liaj malgrandaj verkoj Germania havas grandan historian intereson kaj estas la unua dokumento pri Germanaj popoloj. Ofte oni kvalifikis lin kiel la plej granda historiisto de Romio. La simpatio de Tacito klare iris al respublika reĝimo, pli ol al la arbitreco de kelkaj imperiestroj^[2]. Li verkis pri imperiestroj kaj potenculoj kun sama evidenteco kiel pri personoj de malpi graveco kaj donas per tio belan priskribon de la vivo en sia epoko.

1. ↑ La leteroj de Sidonius Apollinaris nomas lin “Gaius”; unu el la du postrestantaj manuskriptoj nomas lin “Publius”. (Vidu R. Syme, Tacitus, I, Oxford, 1958 (=1963²), p. 59, n. 1)
2. ↑ Ĉi tio almenaŭ estas la plej ofta opinio ekde la Franca Revolucio: Giuseppe Toffanin distingas du kampojn tra la historio: la Ruĝaj Tacitistoj, kiuj uzas la okazon por diskonigi iliajn respublikajn sentojn; kaj la Nigraj Tacitistoj, kiuj vidas en Tacito antaŭ ĉio kompendion por gvidi la monarkion al bona fino. De dum la Renesanco (kiam la verkoj de Tacito denove emerĝis) ĝis dum la frua Klerismo oni trovas ekzemplojn de ambaŭ “koloroj” inter la adeptoj de Tacito: Francesco Guicciardini kaj Diderot povas esti nomataj kiel ekzemploj de la Nigra Tacitismo, dum oni povas interpreti la verkojn de Machiavelli en du direktoj: Nigra Tacitismo en La Reganto; Ruĝa Tacitismo en la Discorsi. Por bibliografiaj referencoj: vidu la “Tacitean studies” artikolo en la angla Wikipedia.