Satelite bidezko telebista

Satelite bidezko telebista telebista-transmisioko metodo bat da, Lurreko puntu batetik igorritako telebista-seinale bat komunikazio-satelite batetik igortzen duena, planetaren beste zati batzuetara iritsi ahal izateko.

Horrela, telebista-seinalea lur-eremu handietara zabaldu ahal izango da, haren baldintza orografikoak edozein direla ere. Satelite bidezko hiru telebista mota daude: ikus-entzuleak zuzenean hartzea (DTH), kable bidezko telebista-buruentzako harrera (ondoren birbanatzeko) eta tokiko telebistako afiliatuen arteko zerbitzuak.

Gero, satelite-hargailu batek nahi duen telebista-programa deskodetzen du telebista batean ikusteko. Hargailuak kanpoko set-top boxeak edo telebistako sintonizadore bat izan daitezke. Satelite bidezko telebistak kanal eta zerbitzu sorta zabala eskaintzen du. Oro har, lurreko telebista edo kable bidezko telebista zerbitzurik gabeko eremu geografiko askotan erabilgarri dagoen telebista bakarra da.

Sistema modernoen seinaleak X bandaren (8 – 12 GHz) edo Ku bandaren (12 – 18 GHz) frekuentzietako komunikazio-satelite batetik igortzen dira, eta metro bat baino gutxiagoko diametroa duen plater txiki bat baino ez dute behar. Sistema horiek FSS motako sateliteen C (4-8 GHz) bandan transmititutako seinale analogiko ahulagoak jasotzen zituzten, eta horrek 2 – 3 metroko plater handiak erabiltzea eskatzen zuen. Ondorioz, sistema horiek "plater handiko" sistemak goitizena hartu zuten, eta garestiagoak eta ez hain jendetsuak.^[1]

Lehen sistemek seinale analogikoa erabiltzen zuten, baina modernoek seinale digitalak erabiltzen dituzte bereizmen handiko telebistako telebista modernoaren estandarra transmititzeko, irrati-difusio digitalaren eraginkortasun espektrala nabarmen hobetu delako. 2022tik aurrera, Brasilgo Star One C2 da seinale analogikoetan geratzen den transmisio satelital bakarra.

Hargailu desberdinak behar dira bi motetarako. Transmisio eta kanal batzuk ez daude enkriptatuta eta, beraz, free-to-air dira, beste kanal asko enkriptazioarekin transmititzen diren bitartean. Free-to-view kanalak enkriptatuta daude, baina ez dira kobratzen; ordainpeko telebistak, berriz, ikusleak harpidetzea eta programa jasotzeko hileko tarifa bat ordaintzea eskatzen du.

Cord-cutting-ak satelite bidezko telebistari eragiten dio, eta joera horretan jendea Interneten oinarritutako telebista-transmisiorantz mugitzen ari da.^[2]

1. ↑ (Ingelesez) «Installing Consumer-Owned Antennas and Satellite Dishes» Federal Communications Commission 2011-05-16 (Noiz kontsultatua: 2022-10-20).
2. ↑ Cable and satellite TV companies need a miracle to save them from cord-cutting. .