Arameesk

Arameesk
algemien
eigen namme	ܐܪܡܝܐ, Arāmāyā
lânseigen yn	Irak Iraan Israel Jordaanje Libanon Palestina Syrje Turkije
tal sprekkers	Arameesk sels: † Arameeske talen: 1,2 miljoen
skrift	hist. ferskaat; no Syrysk skrift
taalbesibskip
taalfamylje	● Afro-Aziatysk   ● Semitysk     ● Westsemitysk       ● Middensemitysk         ● Noardwestsemitysk           ● Aramoïde             ● Arameesk               ● Arameesk
dialekten	sjoch: Arameeske talen
taalstatus
offisjele status	gjint
erkenning as minderheidstaal	net as sadanich; wol    beskate Arameeske talen
taalkoades
ISO 639-1	–
ISO 639-2	–
ISO 639-3	–

It Arameesk (Aldarameesk: 𐤀𐤓𐤌𐤉𐤀; Klassyk Arameesk: 𐡀𐡓𐡌𐡉𐡀; Joadsk Babyloanysk-Arameesk: אַרָמָיָא; Syrysk: ܐܪܡܝܐ; transliterearre nei it Latynske alfabet: Arāmāyā) is in no útstoarne taal dy't foarhinne yn 'e Fruchtbere Healmoanne fan it Midden-Easten sprutsen waard. Hy heart ta de Noardwestlike kloft fan 'e Semityske talen, dy't sels wer ûnderdiel útmeitsje fan 'e Afro-Aziatyske taalfamylje. It Arameesk wie it naust besibbe oan û.m. it Hebriuwsk en it Fenisysk. De skiednis fan 'e taal giet teminsten werom oant 1200 f.Kr. Fan 'e tsiende iuw f.Kr. ôf is it Arameesk skriftlik oerlevere, wêrnei't it him yn 'e tiid fan it Nijassyryske Ryk, yn 'e earste helte fan it earste milennium f.Kr., ûntwikkele ta in lingua franca yn it hiele Heine Easten. It wie ien fan 'e talen dêr't de Bibel yn skreaun waard. Geandewei de twadde helte fan it earste milennium f.Kr. begûn de taal útinoar te fallen, wêrby't de ûnderskate dialekten har ûntjoegen ta de Arameeske talen dy't no ek noch sprutsen wurde.