Lingua Bohemica

Lingua Bohemica
Čeština
IPA: [ ˈt͡ʃɛʃcɪna ]
Taxinomia:
Locutores: circa 10 600 000
Sigla: 1 cs, 2 cze, 3 ces
Status publicus
Officialis Cechia, Slovacia (partim), Unio Europaea
Privata
Litterae:
Scriptura: Latina
Procuratio: Academia Scientiarum Rei publicae Bohemicae
Collocatio locutorum linguae Bohemicae
Collocatio locutorum linguae Bohemicae

Situs locutorum linguae Bohemicae

Lingua Bohemica[1][2] (Bohemice: český jazyk), qua Bohemi (Cechi) utuntur, ad linguas Indoeuropaeas et ad familiam linguarum Slavicam pertinet; una cum lingua Sorabica, lingua Polabica, lingua Cassubica, lingua Polonica, et lingua Slovaca ad linguas Slavorum occidentalium spectat. Slovaci linguam Bohemicam atque Bohemi linguam Slovacam intellegunt.

  1. "Sermo Bohemicus": Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus ff. 52r–56r.
  2. "Lingua Boëmica": Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 215–216.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne