Aardkorst

De aardkorst is de buitenste laag van de vaste Aarde, die bestaat uit gesteenten met een relatief lage dichtheid en rijk in silica (SiO₂). De korst vormt het bovenste deel van de lithosfeer, het brosse buitenste gedeelte van de Aarde. De gemiddelde samenstelling van de korst varieert sterk. Ze is afhankelijk van de locatie vergelijkbaar met gesteenten zoals granodioriet, gabbro en basalt. Naast zulk stollingsgesteente bestaat de korst ook uit sedimenten. Op de meeste plekken liggen sedimenten aan het oppervlak, maar ze vormen qua volume maar een klein deel van de korst.

De bovengrens van de korst is het aardoppervlak. De grens tussen de korst en de mantel is de Mohorovičić-discontinuïteit (Moho). De diepte van de Moho wordt niet met boringen gemeten, maar met seismologie, waarbij de snelheid van seismische golven door het gesteente wordt bepaald. Dit is een overgang naar de mantel, die een heel andere samenstelling heeft. In de aardkorst wordt soms op variabele diepte nog een andere seismische discontinuïteit gevonden, de Conraddiscontinuïteit. Deze discontinuïteit verdeelt de korst in een bovenkorst en een onderkorst. Hoewel deze overgang in tegenstelling tot de Moho geen duidelijk verschil in chemische samenstelling betreft, bestaat de onderkorst over het algemeen uit minder gehydrateerde en mafischere gesteenten dan de bovenkorst.