Dichloormethaan

Dichloormethaan
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van dichloormethaan
Dichloormethaan
Algemeen
Molecuulformule	CH2Cl2
IUPAC-naam	dichloormethaan
Andere namen	methyleenchloride, DCM
Molmassa	84,93 g/mol
SMILES	C(Cl)Cl
CAS-nummer	75-09-2
EG-nummer	200-838-9
PubChem	6344
Wikidata	Q421748
Beschrijving	Kleurloze vloeistof met een kenmerkende geur
Vergelijkbaar met	chloroform, difluormethaan
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Waarschuwing[1]
H-zinnen	H351[1]
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P281[1]
Carcinogeen	ja (IARC-klasse 3)[2]
EG-Index-nummer	602-004-00-3
VN-nummer	1593
ADR-klasse	Gevarenklasse 6.1
LD50 (ratten)	(oraal) 1600[2] mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vloeibaar
Kleur	kleurloos
Dichtheid	1,33[2] g/cm³
Smeltpunt	−96,7[2] °C
Kookpunt	40[2] °C
Zelfontbrandings- temperatuur	605[2] °C
Dampdruk	47000[2] Pa
Oplosbaarheid in water	20[2] g/L
Slecht oplosbaar in	water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Dichloormethaan of methyleenchloride is een organische verbinding die hoofdzakelijk als oplosmiddel gebruikt wordt. Het is een kleurloze en vluchtige vloeistof met een matig zoete en soms onaangename geur. Dichloormethaan is slecht oplosbaar in water, maar goed mengbaar met de meeste organische oplosmiddelen.

Dichloormethaan werd voor het eerst bereid in 1840 door de Franse scheikundige Henri Victor Regnault, die het isoleerde uit een mengsel van chloormethaan en dichloor dat blootgesteld was geweest aan zonlicht.

1. ↑ ^{a b c} MSDS Sigma Aldrich, Versie 4.0, Herzienigsdatum 13-3-2010
2. ↑ ^{a b c d e f g h} (en) Gegevens van dichloormethaan in de GESTIS-stoffendatabank van het IFA (geraadpleegd op 17 maart 2010)