Erfpacht

Erfpacht is een zakelijk recht dat een persoon de bevoegdheid geeft om een onroerende zaak die van iemand anders is, zoals bouwgrond in bezit van de gemeente, te houden en te gebruiken.^[1] De persoon aan wie dit recht gegeven wordt, wordt ook wel de erfpachter genoemd. Vaak moet de erfpachter maandelijks of jaarlijks betalen om dit recht te behouden. Deze betaling wordt ook wel de canon genoemd.^[2]

In het Nederlandse Burgerlijk Wetboek wordt erfpacht officieel gedefinieerd als "een zakelijk recht dat de erfpachter de bevoegdheid geeft eens anders onroerende zaak te houden en te gebruiken."^[1]

Erfpachtrecht is na eigendom het meest omvattende gebruiks- of genotsrecht wat onroerende zaken betreft.^[bron?] Omdat bij erfpacht de onroerende zaak niet eigendom is van de erfpachter, worden bouwwerken of beplanting automatisch bezit van eigenaar van de onroerende zaak, en dus niet de erfpachter.^[bron?] Dit wordt ook wel natrekking genoemd. Om dit te voorkomen, wordt erfpacht vaak gevestigd in combinatie met het recht van opstal, wat de erfpachter het recht geeft om bijvoorbeeld gebouwen op andermans grond toch zelf in eigendom te hebben, en dus een uitzondering te maken op de natrekkingsregels.

1. ↑ ^{a b} Art. 5:85 lid 1 Burgerlijk Wetboek
2. ↑ Art. 5:85 lid 2 Burgerlijk Wetboek