Hyperbool (meetkunde)

In de meetkunde is een hyperbool een kegelsnede (die dus wordt gevormd door beide helften van een dubbele kegel met een vlak te snijden) die bestaat uit twee krommen. Deze worden de takken van de hyperbool genoemd.

De hyperbool werd ontdekt door de Griekse wiskundige Menaechmus. De benaming 'hyperbool' stamt van Apollonius van Perga en komt uit het Oudgrieks: ὑπερβολή, hyperbolé, overtreffing, overdrijving van ὑπερ, hyper, over, en βάλλειν, bállein, werpen, en verwijst naar de overdrijving, de "overdreven worp" van de snijhoek (of numerieke excentriciteit ${\displaystyle \varepsilon }$, zie onder) in de kegelsnede. Met toenemende snijhoek verandert de cirkel (${\displaystyle \varepsilon =0}$) eerst in steeds langwerpiger ellipsen en ten slotte via de parabool (${\displaystyle \varepsilon =1}$) in een hyperbool (${\displaystyle \varepsilon >1}$).^[1]

1. ↑ I. N. Bronstein, KA Semendjajew, Günter Grosche, Eberhard Zeidler: Teubner-Taschenbuch der Mathematik, Teubner, Stuttgart 1996, ISBN 3-8154-2001-6, p.24