Jacht (activiteit)

Jacht is het opsporen, bemachtigen en doden van wilde dieren, of pogingen daartoe, om deze dieren te benutten of te bestrijden.^[1][2][3].

Vlees van bejaagde dieren wordt vaak als voedsel gebruikt, en andere delen van het dier voor doeleinden als kleding, gereedschap of muziekinstrumenten. Voor mensen gevaarlijke dieren worden wel bejaagd uit veiligheidsoverwegingen, zoals beren en leeuwen. Sommige jagers menen daarmee hun moed en behendigheid te tonen.

Daarnaast vindt jacht plaats in verband met bijvoorbeeld verkeersveiligheid of schade aan gewassen of infrastructuur. Ook vindt jacht plaats in het kader van natuurbeheer, om te grote populaties te voorkomen van bepaalde dieren die anders schade aan belangrijk geachte flora of fauna aanbrengen. Dit soort jacht wordt wel aangeduid met faunabeheer, wildbeheer of beheersjacht.

Net als in andere Europese landen, bijvoorbeeld Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen, is de jacht in Nederland in beginsel een eigendomsrecht van de grondeigenaar.^[3][4][5] Die kan het jachtrecht verhuren of zelf uitoefenen.^[3] Iedereen kan in principe een jachtgebied huren of jagen als genodigde van een jachtgerechtigde.^[3] Nederland telt ongeveer 27.000 jachtaktehouders en heeft met 1,6 jagers per 1000 inwoners een van de laagste jager/inwonersratio's in Europa.^[6][7] De voorwaarden en regels in de Nederlandse jachtwetgeving worden in vergelijking met die in andere landen als bureaucratisch en restrictief beschouwd.^[8][9]

1. ↑ Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, Wet natuurbescherming. wetten.overheid.nl. Gearchiveerd op 13 augustus 2019. Geraadpleegd op 13 augustus 2019. "jacht: bemachtigen, opzettelijk doden of met het oog daarop opsporen van wild als bedoeld in artikel 3.20, tweede lid, alsmede het doen van pogingen daartoe, overeenkomstig paragraaf 3.5;"
2. ↑ Gerechtshof 's-Hertogenbosch 28 juli 2009, 20-001577-08, ECLI:NL:GHSHE:2009:BJ3843. "Volgens vaste jurisprudentie kan de omschrijving van jagen als "het opsporen, bemachtigen, of doden van wild of het doen van een poging daartoe" in overeenstemming met het spraakgebruik alleen betrekking hebben op handelingen welke de strekking hebben levend wild in de macht van de mensen te brengen (HR 4 maart 1958, NJ 1958, 312)."
3. ↑ ^{a b c d} Jacht. Nederlandse Organisatie voor Jacht en Grondbeheer. Gearchiveerd op 13 augustus 2019. Geraadpleegd op 13 augustus 2019.
4. ↑ Hunting in the Netherlands. Nederlandse Organisatie voor Jacht en Grondbeheer. Gearchiveerd op 13 augustus 2019. Geraadpleegd op 13 augustus 2019.
5. ↑ (en) van Heijgen, E.J. (Eugenie) (2015). How the hunter became the hunted: A discourse analysis on how hunters cope with the emerged resistance against hunting practices in the Netherlands (PDF). Wageningen University, Wageningen, "Introduction", pp. 12.
6. ↑ Jagen in cijfers. De Jagersvereniging. Gearchiveerd op 13 augustus 2019. Geraadpleegd op 13 augustus 2019.
7. ↑ (de) Matthias Janson, Infografik: Wo die Jagd populär ist. Statista (13 december 2018). Geraadpleegd op 13 augustus 2019.
8. ↑ (en) Spike E. van Wieren, Geert W. T. A. Groot Bruinderink, Marco Apollonio, Reidar Andersen, Rory Putman (2010). European ungulates and their management in the 21st century. Marco Apollonio, Reidar Andersen, Rory Putman, Cambridge University Press, Cambridge, UK, 170 ff.. ISBN 9780521760614.
9. ↑ (en) Rory Putman, Rory Putman, Marco Apollonio, Reidar Andersen (2011). Ungulate Management in Europe: Problems and Practices. Rory Putman, Marco Apollonio, Reidar Andersen, Cambridge University Press, Cambridge, UK, "A review of the various legal and administrative systems governing management of large herbivores in Europe", 58 f., 71 f.. ISBN 9781139077361.