Kosmische straling

Kosmische straling of hoogtestraling is een verzamelnaam voor deeltjes met een hoge energie (ioniserende straling) die zich tussen alle hemellichamen in het heelal bevinden, in het zogenaamde interstellair medium. Kosmische straling bereikt ook de aarde, de aardatmosfeer zorgt er voor dat het grootste deel van deze voor leven schadelijke straling echter niet tot het aardoppervlak reikt. De deeltjes bestaan uit elektronen en protonen, de kernen van helium en van zwaardere elementen, maar ook uit neutrino's en hoog-energetische fotonen (γ-straling).^[1] De energie van deze deeltjes loopt uiteen van rond de 10⁹ eV (elektronvolt) tot enkele malen 10²⁰ eV. Op grond van de interactie tussen protonen en de kosmische achtergrondstraling, gaat de wetenschap ervan uit dat laatstgenoemde waarde de hoogst mogelijke energetische waarde van kosmische straling is. Dit theoretisch voorspelde energiemaximum van kosmische straling is de zogenaamde GZK limiet. Kosmische straling biedt veel hogere energieën dan de grootste deeltjesversnellers, zoals CERN, die nog niet verder komen dan 10¹² eV (elektronvolt), maar is daarentegen veel moeilijker beheersbaar binnen een experimentele opstelling.

1. ↑ Habitability of the universe before earth, Cambridge, MA. ISBN 978-0-12-811941-9. Gearchiveerd op 27 juli 2020.