Louis Althusser | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Persoonsgegevens | ||||
Naam | Louis Pierre Althusser | |||
Geboren | Birmendreïs, Algerije, 16 oktober 1918 | |||
Overleden | Parijs, 23 oktober 1990 | |||
Land | ![]() | |||
Functie | Filosoof | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Discipline | Politieke filosofie | |||
Tijdperk | Hedendaagse filosofie | |||
Stroming | Marxisme, structuralisme | |||
Belangrijkste ideeën | Ideologische staatsapparaten, epistemologische breuk | |||
Beïnvloed door | Epicurus, Niccolò Machiavelli, Baruch Spinoza Karl Marx, G.W.F. Hegel, Vladimir Lenin, Gaston Bachelard, Georges Canguilhem, Michel Foucault, Jean-Toussaint Desanti | |||
Beïnvloedde | Jacques Derrida, Jacques Rancière, Michel Foucault, Bernard-Henri Lévy, Alain Badiou, Étienne Balibar, Pierre Macherey, Nicos Poulantzas, Pierre Bourdieu, Dominique Lecourt | |||
Belangrijkste werken | ||||
1965 | Pour Marx | |||
1965 | Lire le Capital | |||
|
Louis Pierre Althusser (Birmendreïs, Algerije, 16 oktober 1918 - Parijs, 23 oktober 1990) was een Frans filosoof en een van de invloedrijkste marxisten van de twintigste eeuw, en wordt meestal gecategoriseerd onder de structuralisten.
Zijn werken Lire le Capital en Pour Marx (beide gepubliceerd in 1965) bevatten een invloedrijke herinterpretatie van de werken van Marx.[1] Hij interpreteerde het oeuvre van Marx op een antihumanistische wijze waarin de rol van het subject geminimaliseerd wordt en de nadruk kwam op de rol van structuren. Dit resulteerde in het humanismedebat met Althusser en zijn volgelingen aan de ene en de PCF met auteurs als Roger Garaudy, maar ook Jean-Paul Sartre, aan de andere kant.[2]
Het werk van Althusser betreft onder andere de werking van ideologie en haar relatie tot wetenschap. Voor de analyse hiervan baseert hij zich op zowel het marxisme (Karl Marx, Antonio Gramsci, Vladimir Lenin), de wetenschapsfilosofie (Gaston Bachelard, Michel Foucault), de psychoanalyse van Jacques Lacan als de politieke filosofie van Baruch de Spinoza. Tot zijn leerlingen behoorden onder anderen Étienne Balibar, Jacques Rancière, Pierre Macherey, Dominique Lecourt, Jacques Derrida, Chantal Mouffe[3] en Michel Foucault.