Lucius Cornelius Sulla

Lucius Cornelius Sulla
Marmeren buste van Sulla: kopie uit de augusteïsche periode van een origineel uit de 2e eeuw v.Chr. (Glyptothek München, Inv. 309).
Geboortedatum	ca. 138 v.Chr.[1]
Sterfdatum	78 v.Chr.
Tijdvak	Romeinse Republiek
Cursus Honorum
Dictator in	82-79 v.Chr.
Consul in	(I) 88 v.Chr. (II) 80 v.Chr.
Praetor in	97 v.Chr. (?)
Quaestor in	107 v.Chr.
Medeconsul	(I) Quintus Pompeius Rufus (II) Quintus Caecilius Metellus Pius
Persoonlijke gegevens
Bijnaam	Felix[2]
Familie	Cornelii Sullae
Zoon van	Lucius Cornelius Sulla
Vader van	(I) Cornelia Sulla (IV) Cornelia Fausta (IV) Faustus Cornelius Sulla
Gehuwd met	(I) Ilia/Julia (II) Aelia (III) Cloelia (IV) Caecilia Metella Dalmatica (V) Valeria
Broer van	Servius Cornelius Sulla Cornelia
Oom van	Servius Cornelius Sulla Publius Cornelius Sulla
Portaal    Romeinse Rijk

Lucius Cornelius Sulla (ca. 138 v.Chr.^[1] – 78 v.Chr.), later Lucius Cornelius Sulla Felix genoemd,^[2] was een Romeins politicus, veldheer en dictator ten tijde van de Late Romeinse Republiek. Hij was de eerste Romeinse dictator wiens ambtstermijn niet was beperkt. Veel van zijn hervormingen zouden mee de basis vormen voor het latere principaat.^[3]

Ondanks zijn relatief late start in het politieke leven zou hij erin slagen twee consulaten te bekleden. Als dictator legibus scribundis et rei publicae constituendae ("dictator om wetten te schrijven en de republiek in orde te brengen") veranderde hij de Romeinse maatschappij ingrijpend. Zijn belangrijkste maatregelen waren zijn mars op Rome, zijn proscripties en het belonen van zijn veterani met land. Verder breidde hij het ledenaantal van de senaat uit, bepaalde hij minimumleeftijden voor de cursus honorum, perkte hij de macht van de tribuni plebis in en legde hij de automatische prorogatio vast van het imperium van consules en praetores.

1. ↑ ^{a b} Men baseert zich op de bronnen, waarin zijn leeftijd op bepaalde tijdstippen in zijn leven worden vermeld: Velleius Paterculus, Historia Romana II 17.3 (49 jaar, eind 89 v.Chr.), Plutarchus, Sulla 6.10 (50 jaar, eind 89 v.Chr.); Valerius Maximus, Facta et dicta memorabilia IX 3 § 8 (begin 60ste levensjaar, begin 78 v.Chr.), Appianus, Historia Romana XIII 105 (60 jaar, begin 78 v.Chr.).
2. ↑ ^{a b} Volgens Livius (Ab Urbe condita XXX 45.6.) kreeg hij dit agnomen "door vleierij van vrienden" (ad adsentatione familiaris), terwijl Velleius Paterculus (Historia Romana II 27.5) zegt dat hij het pas na de dood van Gaius Marius minor zou hebben aangenomen. Plutarchus (Sulla 34.2-3) zegt dat hij na zijn triomftocht zou hebben bevolen hem dit agnomen toe te kennen, terwijl Appianus (Bellum Civile I 97) zegt dat hij een senatus consultum had gezien dat aan Sulla de titel Ἐπαφρόδιτος / Epaphróditos (door Aphrodite/Venus geliefd) verleend. Vgl. Plinius maior, Historia Naturalis VII 137, XXII 12.
3. ↑ Appianus (Bellum Civile I 103.1.) zegt bijvoorbeeld dat het aanwijzen van consuls door de keizer is gebaseerd op Sulla's dictatuur. Zie ook: T. Ziolkowski, Hesitant Heroes: Private Inhibition, Cultural Crisis, Ithaca - Londen, 2004, p. 27.