Meriniden

مرينيون
←  ←  1248 – 1465  →
(Details) (Details)
Kaart
Het rijk van de Meriniden in zijn grootste omvang (1347-1348)
Algemene gegevens
Hoofdstad	Fez
Talen	Arabisch
Religie(s)	Islam
Munteenheid	Dirham
Regering
Regeringsvorm	Monarchie
Dynastie	Meriniden

De Meriniden-dynastie of Benemerine-dynastie (Arabisch: المرينيون) was een gearabiseerde Berber-dynastie, gevormd in 1244. Ze waren grotendeels geconcentreerd in het huidige Marokko en Spanje. Ze haalden de Almohaden-dynastie in toen ze het grootste deel van de Maghreb beheersten van het midden van de 13e eeuw tot de vijftiende eeuw, en steunden ook het koninkrijk Granada, in Al-Andalus, in de dertiende en veertiende eeuw. Het laatste Merinid-fort op het Iberisch schiereiland viel in 1344 in handen van Castilië, en ze werden op hun beurt vervangen door de Hafsid-dynastie in 1465. Het ontbreken van vastgestelde opvolgingsregels verzwakte de dynastie ernstig, die te maken kreeg met interne opstanden. De Meriniden, beschermheren van de cultuur, bleven Fez, hun hoofdstad, ontwikkelen als een centrum van islamitisch onderwijs, waarbij ze scholen en moskeeën bouwden en naast de oude een nieuwe stad stichtten. Hun heerschappij werd gekenmerkt door een beleid van religieuze tolerantie. Joden en christenen hadden werk en bloeiden, de laatste domineerde het Merinid-leger. Soms sloten de Meriniden allianties met christelijke heersers.

Hun doel was niet om Andalusië te veroveren, maar om het machtsevenwicht daar te handhaven om hun Maghrebijnse basis te beschermen. De Meriniden periode toont de complexiteit van de relaties tussen christenen en moslims in deze tijd, en zelfs gedurende de hele Moorse periode, vanaf de eerste islamitische veroveringen tot het einde van de islamitische aanwezigheid op het Iberisch schiereiland waren alle moslims zelden of nooit in conflict met alle christenen, gemengde huwelijken vonden plaats op het hoogste niveau, christenen hadden moslims en moslims christenen in dienst, allianties en vredesverdragen waren bijna net zo gebruikelijk als openlijke oorlogen. Sinds de oudheid hebben mensen aan beide kanten van de Middellandse Zee de verre kust beschouwd als een verlengstuk van hun eigen land, dat ze hebben geprobeerd te claimen. Elke historische reconstructie van de betrekkingen tussen de noord en zuidkust van de Middellandse Zee, die de realiteit voorstelt als een realiteit van voortdurende botsing tussen beschavingen en interreligieuze, is een bevooroordeeld verhaal. De erfenis van de Meriniden betwist, net als andere, de veronderstelling dat vijandigheid en niet harmonie onvermijdelijk is tussen mensen met verschillende geloofsovertuigingen.