Renaissanceliteratuur

Renaissanceliteratuur verwijst naar een periode in de geschiedenis van de Europese literatuur die begon in Italië tijdens de 14e eeuw.^[1] Hoewel de literatuur van de renaissance een zekere eenheid bezit, vooral als het gaat om het gebruik van thema`s en vormen uit de oudheid, is het gebruikelijk haar te behandelen onder de afzonderlijke talen waarin zij is geschreven. In de verschillende regio’s werd de literatuur in deze periode met name beïnvloed door de literaire doctrine van imitatio, het humanisme en/of de reformatie. Het humanisme legde naar het voorbeeld van de ouden een nieuwe nadruk op het leven in deze wereld in plaats van het op het hiernamaals gerichte geestelijke leven van de middeleeuwen. Daaruit volgde, onder meer in de literatuur, een grotere aandacht voor de waardigheid van de mens en een optimistisch geloof in wat de mens tijdens zijn leven kan bereiken. Dit betekende een verschuiving van het "contemplatieve leven" naar het "actieve leven". Hierbij dient wel opgemerkt dat de traditionele religieuze waarden in de praktijk co-existeerden met de nieuwe seculiere waarden: enkele van de belangrijkste humanisten, zoals Erasmus, waren ook geestelijken. Ontwikkelingen die een ingrijpende invloed uitoefenden op de Europese literatuur zijn de uitvinding van de drukpers en een herwaardering van de literatuur in de volkstaal.

1. ↑ In Italië werd wat onder de eigenlijke renaissance verstaan wordt, voorafgegaan door de protorenaissance van de late 13e en vroege 14e eeuw. Ook Petrarca en Boccaccio behoren beiden met hun studie van Latijn en hun geschriften in de volkstaal tot de protorenaissance.