Schaal van Richter

De schaal van Richter is een manier waarop de energie die vrijkomt bij een aardbeving (of een zeebeving) in een getal wordt uitgedrukt. De schaal is in 1935 opgesteld door de Amerikaanse seismoloog Charles Francis Richter en zijn Duits-Amerikaanse collega Beno Gutenberg. Het is een logaritmische schaal. Hij wordt afgeleid van de sterkte van de trillingen, zoals die gemeten worden op het seismogram.

De schaal van Richter is de eerste schaal voor aardbevingen waarmee een schatting gegeven wordt van de energie die bij een aard- of zeebeving vrijkomt. Tot dusver bestaande schalen richtten zich op de intensiteiten zoals die bij aardbevingen op uiteenlopende plaatsen gevoeld werden.^[1] Heden ten dage wordt de in de jaren 70 van de twintigste eeuw ontwikkelde momentmagnitudeschaal ${\displaystyle M_{\mathrm {w} }}$ gebruikt, maar verwijst men in het nieuws vaak abusievelijk nog naar de schaal van Richter.

1. ↑ (en) Richter, Charles F. (januari 1935). An instrumental earthquake magnitude scale. Gearchiveerd op 22 augustus 2018. Bulletin of the Seismological society of America 25 (1): 1