Utilitarisme

Het utilitarisme of utilisme (van Latijn utilitas, nut) is een ethische stroming die de morele waarde van een handeling afmeet aan de bijdrage die deze handeling levert aan het algemeen nut, waarbij onder algemeen nut het welzijn en geluk van alle mensen wordt verstaan.

Doorgaans houdt dit in dat een utilitarist met zijn handelingen streeft naar een zo groot mogelijke mate van geluk, al houdt hij er wel rekening mee dat dit in de praktijk soms onmogelijk kan zijn. Met een zo groot mogelijke mate van geluk wordt bedoeld dat zo veel mogelijk mensen zo gelukkig mogelijk zijn. Sommige utilitaristen, zoals Peter Singer, zijn van mening dat ook het geluk van dieren van belang is.

De term geluk in de utilitaristische ethiek is het totaal van plezier minus pijn. Vermijden van pijn en verwerven van plezier zijn dan ook de motieven voor het menselijke handelen.

Het utilitarisme is begonnen met David Hume (1711-1776), die werd geïnspireerd door het hedonisme van Epicurus. Het utilitarisme is daarna uitgewerkt door Jeremy Bentham (1748-1832) en John Stuart Mill (1806-1873). Met John Stuart Mills Utilitarianism (1861) heeft het utilitarisme pas echt gestalte gekregen. Meer hedendaagse utilitaristen zijn David Pearce, R. M. Hare, Richard Layard, Peter Singer en J.J.C. Smart.

Utilitarisme was een benadering van rechtvaardigheid die minder willekeurig zou moeten zijn dan intuïtionisme. De nutsregel van Jeremy Bentham – dat wat goed is, staat gelijk aan dat wat het grootste geluk brengt aan het grootste aantal mensen – kan echter leiden tot situaties die normaal gesproken niet als rechtvaardig worden beschouwd. Het rechtvaardigt dat een kleine groep lijdt als dit de meerderheid ten goede komt, zoals bij slavernij. Dit wordt overigens betwist door andere utilitaristen, omdat niet alleen de kwantiteit, maar ook de kwaliteit van het leed meegerekend moet worden, zoals in het utilitarisme van John Stuart Mill. John Rawls zocht in zijn A Theory of Justice naar een alternatief dat hij vond in billijkheid, rechtvaardigheid als billijkheid (justice as fairness) en de sluier van ontwetendheid, John Rawls gaat verder in op een contractualistische ethiek, namelijk het Sociaal Contract, dit is een andere kijk dan het Utilitarisme. Ook in de medische ethiek speelt dit een belangrijke rol. Zo kan utilitarisme gebruikt worden om te rechtvaardigen dat een belangrijk iemand gered wordt ten koste van iemand in een minder begenadigde positie. Het egalitarisme gaat hier tegenin door juist de nadruk te leggen op een zo groot mogelijke gelijkheid in de gezondheidszorg.