Wet op de Ruilverkaveling, ook wel ruilverkavelingswet, bood in Nederland de wettelijke kaders voor ruilverkaveling waardoor het niet langer nodig was dat alle individuele boeren instemden met de herverkaveling. De wet gold vanaf diens inwerkingtreding 1924 tot 1985 toen de wet werd vervangen door Landinrichtingswet. De wet was opvolger van de in 1886 in werking getreden Markewet die de verdeling van gemeenschappelijke gronden in zandgebieden regelde.