Zijderoute

Zie voor de 21e-eeuwse handelsroute het artikel Nieuwe Zijderoute.

Zijderoute: het wegennetwerk van de Chang'an-Tiensjancorridor
Werelderfgoed cultuur
De zijderoutes liepen onder andere via Arabië, Somalië, Egypte, Perzië, India, Java en China
Land	China  Kazachstan  Kirgizië
UNESCO-regio	Azië en de Grote Oceaan
Criteria	ii, iii, v, vi
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr.	1442
Inschrijving	2014 (38e sessie)
UNESCO-werelderfgoedlijst

De (klassieke) zijderoute of zijdeweg was een netwerk van karavaanroutes door Centraal-Azië, waarlangs gedurende vele eeuwen handel werd gedreven tussen China en het oosten van Azië aan de ene kant en het Midden-Oosten en het Middellandse Zeegebied aan de andere kant. Eeuwenlang, van de klassieke oudheid tot de late middeleeuwen, was de zijderoute de belangrijkste verbinding tussen oost en west.

De eerste persoon die de naam zijderoute (Seidenstraße) gebruikte was de Duitse geograaf en ontdekkingsreiziger Ferdinand von Richthofen in 1877.^[1]

Het westelijk deel van de route werd in de 5e eeuw v.Chr. gevormd door de Perzische Koninklijke Weg. Het Centraal-Aziatische deel van de route was al in gebruik rond 115 v.Chr. ten tijde van de Han-dynastie.^[2] De handel over land nam af in de middeleeuwen, toen deze zich verplaatste naar het transport via de zee.^[3]

In 2013 nam de Chinese president Xi Jinping het initiatief tot een grootschalige verbetering van de infrastructuur tussen Aziatische en Europese landen. Dit initiatief wordt ook wel de 'Nieuwe Zijderoute' genoemd.

1. ↑ (en) Waugh, Daniel (2007) Richthofen "Silk Roads": Toward the Archeology of a Concept - The Silk Road, deel 5, nummer 1
2. ↑ (en) Elisseeff, Vadime (2001) The Silk Roads: Highways of Culture and Commerce, UNESCO Publishing / Berghahn Books, ISBN 978-92-3-103652-1
3. ↑ (en) The Megalithic Portal and Megalith Map: Silk Road, North China