Boeing 777

Boeing 777

Boeing 777 linii Lotniczych Air New Zealand
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Boeing
Typ	pasażerski
Załoga	2
Historia
Data oblotu	12 czerwca 1994
Lata produkcji	od 1993
Liczba egz.	1500 (stan na sierpień 2017)[1]
Liczba wypadków  • w tym katastrof	7 5 (540 ofiar)[2]
Dane techniczne
Napęd	Pratt & Whitney PW4000, Rolls-Royce Trent 800, General Electric GE90, General Electric GE9X
Wymiary
Rozpiętość	60,9-64,8 m (zależy od wersji)
Długość	63,7-73,9 m (zależy od wersji)
Wysokość	18,5-18,8 m (zależy od wersji)
Powierzchnia nośna	427,8 m²
Masa
Własna	139 225-166 881 kg (zależy od wersji)
Startowa	242 210-351 534 kg (zależy od wersji)
Zapas paliwa	117 000-202 290 l (zależy od wersji)
Osiągi
Prędkość maks.	0,89 Ma (945 km/h)
Prędkość przelotowa	0,84 Ma (905 km/h)
Pułap	13 140 m
Zasięg	do 17 370 km
Rozbieg	do 3 526 m
Dane operacyjne
Liczba miejsc
do 550
Przestrzeń ładunkowa
150-200 m²
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Boeing 777 – dwusilnikowy szerokokadłubowy samolot pasażerski o dalekim i ultradalekim zasięgu produkowany przez amerykańską wytwórnię Boeing Commercial Airplanes. Znany również jako triple seven. Jest to największy na świecie samolot dwusilnikowy. Mieści na swoim pokładzie ponad 300 pasażerów, a jego zasięg wynosi w zależności od wersji od 9695 do 17 370 km. Cechami charakterystycznymi maszyny są: największa średnica silnika zamontowanego kiedykolwiek w samolocie i sześciokołowe wózki główne. Maszyna, rozwijana przy udziale ośmiu linii lotniczych, została zaprojektowana, aby zastąpić starsze szerokokadłubowe odrzutowce i uzupełnić lukę w ofercie pomiędzy modelami 767 i 747. Jako pierwszy samolot firmy Boeing, Worldliner został wyposażony w elektroniczny system sterowania statkiem powietrznym (ang. fly-by-wire), a jako pierwszy samolot komercyjny został w całości zaprojektowany przy użyciu komputera.

Boeing 777 produkowany jest w dwóch wersjach różniących się długością kadłuba. Eksploatacja pierwotnej wersji 777-200 rozpoczęła się w 1995 roku, dwa lata później zadebiutowała odmiana o zwiększonym zasięgu – 777-200ER, a w 1998 roku o przedłużonym kadłubie – 777-300, dłuższa o 10,1 m od pierwowzoru. Maszyny 777-300ER i 777-200LR o jeszcze bardziej wydłużonym zasięgu zostały dostarczone odbiorcom odpowiednio w 2004 i 2006, a wersja towarowa – 777F – zadebiutowała w 2008 roku. Samoloty są oferowane z silnikami General Electric GE90, Pratt & Whitney PW4000, lub Rolls-Royce Trent 800. Odmiana 777-200LR ustanowiła rekord świata jako samolot o najdłuższym zasięgu, a także ustanowiła i utrzymała rekord największego dystansu przebytego przez maszynę komercyjną bez tankowania w powietrzu, prezentując zdolność do pokonania większej odległości, niż połowa obwodu Ziemi, oraz wraz z wersją 777-300ER ustanowiły rekord największego silnika turboodrzutowego do samolotów pasażerskich z największą średnicą wentylatora - General Electric GE90-115B.

Pierwszym użytkownikiem 777 były linie United Airlines, gdzie samoloty rozpoczęły służbę w 1995 roku. Do końca grudnia 2012 roku, 65 odbiorców złożyło 1431 zamówień, z czego dostarczono 1066 maszyn. Najbardziej popularną odmianą jest wersja 777-300ER z 671 zamówieniami, a największym operatorem Emirates z flotą liczącą ponad 100 samolotów. Do września 2017 roku, użytkownicy odnotowali 6 wypadków skutkujących utratą samolotu, z 540 ofiarami śmiertelnymi, jedną spowodowaną usterką silnika Trent 800, drugą spowodowaną awarią elektryczną skutkującą pożarem. Kolejna było zaginięcie 777-200ER należącego do Malaysian Airlines, kolejną zestrzelenie przez prorosyjskich separatystów także należącego do Malaysian 777-200ER.

Na początku XXI wieku, 777 okazał się jednym z najlepiej sprzedających się samolotów Boeinga. Linie lotnicze, z uwagi na rosnące koszty ropy naftowej i stosunkowo nieduże zużycie paliwa w porównaniu do innych maszyn szerokokadłubowych, chętnie używały tego modelu na trasach transoceanicznych. Porównywalne konstrukcje i bezpośredni konkurenci 777 to Airbus A330-300, A340, A350 oraz Boeing 787-9.

24 kwietnia 2013 roku Boeing 777 został wyleasingowany przez LOT do realizacji połączeń z Toronto^[3].