Cesarstwo Rzymskie

Zobacz też: Święte Cesarstwo Rzymskie.

Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Cesarstwo Rzymskie

Imperium Romanum

27 p.n.e. – 395/476[a]
Cesarstwo Rzymskie w czasie największego zasięgu terytorialnego w 117 r. (w momencie śmierci cesarza Trajana)
Język urzędowy	łacina
Stolica	Rzym (do 286, 395–402) Mediolan (286–330) Konstantynopol (330–395) Rawenna (402–476)[b]
Ustrój polityczny	Pryncypat (27 p.n.e. – 2 poł. III w. n.e.), Dominat (od 2 poł. III w. n.e.)
Typ państwa	Cesarstwo
Pierwszy Cesarz	Oktawian August
Ostatni Cesarz	Teodozjusz I Wielki
Powierzchnia  • całkowita	ok. 4 600 000 km²
Liczba ludności (150)  • całkowita   • gęstość zaludnienia	ok. 55 900 000[1]  12,3 osób/km²
Data powstania	Gajusz Oktawiusz 27 p.n.e.
Podział na części zachodnią i wschodnią	395
Religia dominująca	religia starożytnego Rzymu od 392 chrześcijaństwo
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Hasło w Wikisłowniku

Cesarstwo Rzymskie (łac. Imperium Romanum) – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny. Przyjmuje się, że początkiem cesarstwa był rok 27 p.n.e., kiedy Gajusz Oktawiusz otrzymał od senatu tytuł augusta (wywyższony przez bogów)^[2]. Potwierdzało to pozycję Oktawiana jako najważniejszej osoby w państwie i przyniosło definitywny koniec republice rzymskiej.

Początkowo formą rządów w cesarstwie był pryncypat: formalnie zachowano poprzedni ustrój, a cesarz utrzymywał najwyższą władzę w państwie, sprawując wszystkie najważniejsze urzędy republiki i kontrolując armię. W wyniku reform Dioklecjana i Konstantyna nastała era dominatu ze znacznie mocniejszą pozycją cesarską.

W 395 roku cesarstwo definitywnie rozpadło się na części zachodnią i wschodnią. Cesarstwo zachodniorzymskie, po dwukrotnym zdobyciu Rzymu przez barbarzyńców, upadło w 476 roku w wyniku problemów wewnętrznych i wędrówki ludów^[c].