![]() | |
![]() Herb Marii Adelajdy jako delfiny | |
księżna Burgundii | |
Okres | |
---|---|
Jako żona | |
delfina Francji | |
Okres |
od 14 kwietnia 1711 |
Jako żona | |
Dane biograficzne | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Mąż | |
Dzieci |
Ludwik (ur. 1704), |
Maria Adelajda Sabaudzka, Adelajda sabaudzka[1], także Maria Adelajda[1] fr. Marie-Adélaïde de Savoie (ur. 6 grudnia 1685 w Turynie, zm. 12 lutego 1712 w Wersalu) – księżniczka Sardynii, księżna Burgundii i delfina Francji.
Urodziła się jako najstarsza córka króla Sardynii – Wiktora Amadeusza II i jego pierwszej żony – Anny Marii Orleańskiej (córki księcia Orleanu – Filipa I Burbona-Orleańskiego i Henrietty Anny Stuart).
7 grudnia 1697, Maria Adelajda poślubiła Ludwika Burbona, księcia Burgundii. Ludwik był najstarszym synem Ludwika, Wielkiego Delfina i Marii Anny Bawarskiej. Ludwik Burgundzki był więc drugi w kolejce do objęcia tronu Francji w razie śmierci swojego dziada – Ludwik XIV Burbona, Króla-Słońce. Ludwik XIV bardzo lubił Marię Adelajdę, ale jego druga żona – Françoise d’Aubigné, markiza Maintenon, narzekała na jej złe zachowanie się na dworze. Maria Adelajda była bardzo wesoła, zabawna, swobodna i lekkomyślna.
Król przyczynił się do jej poronienia w 1703 roku, nalegając na jej uczestniczenie w wyjeździe dworu do Marly.
14 kwietnia 1711, teść Marii Adelajdy zmarł – jej mąż został kolejnym delfinem – następcą tronu, a ona została delfiną. Oboje małżonkowie zachorowali jednak na szkarlatynę na początku 1712 i zaraz zmarli (jedno w sześć dni po drugim). W tym samym roku zmarł drugi syn Marii Adelajdy i Ludwika.