Ratyfikacja

Ratyfikacja (fr. ratification) – jeden ze sposobów wyrażenia ostatecznej zgody na związanie się umową międzynarodową przez upoważniony do tego organ państwowy. Jest formą najuroczystszą (co różni ją od „zatwierdzenia”), z reguły dokonywaną przez głowę państwa (prezydenta, monarchę)^[1]. Dowodem dokonania ratyfikacji jest dokument ratyfikacyjny, który składa się u depozytariusza (w przypadku umów wielostronnych) lub wzajemnie wymienia z drugim układającym się państwem (w przypadku umów dwustronnych).

Pierwsze procedury podobne do współczesnej ratyfikacji obowiązywały w monarchiach absolutystycznych, w sytuacji gdy władca chciał zachować kontrolę nad wynikami rokowań. Później ratyfikacja stała się instrumentem kontroli parlamentu nad prowadzoną polityką zagraniczną^[1].