Transkrypcja Hepburna

Transkrypcja Hepburna (jap. ヘボン式ローマ字 Hebon-shiki rōmaji; dosł. „znaki rzymskie (łacińskie) metodą Hepburna”) – nosząca nazwisko Jamesa Curtisa Hepburna transkrypcja pisma i dźwięków języka japońskiego na alfabet łaciński, którą wykorzystał w trzecim wydaniu swojego słownika japońsko-angielskiego z 1886 roku. System ten został opracowany w 1885 roku przez Stowarzyszenie Latynizacji (jap. 羅馬字会 Rōmajikai), które proponowało zastąpienie nim znaków kanji i kany. Nazywany jest także „metodą standardową” (jap. 標準式 hyōjun-shiki). Współcześnie jego najbardziej rozpowszechnioną wersją jest „wersja zmodyfikowana” zaproponowana w trzecim wydaniu słownika New Japanese-English Dictionary (1954) wydawnictwa Kenkyūsha^[1].