 |
Ten artykuł dotyczy regionu. Zobacz też: Tybet. |
Tybet
བོད
|
|
| Państwa
|
 ChRL
|
| Stolica
|
Lhasa
|
Położenie na mapie
Terytorium historycznego Tybetu, zaznaczone linią w kolorze ciemnopomarańczowym na tle współczesnych granic administracyjnych
|
|
|
Tybet (tyb. བོད, Wylie: Bod [pʰø̀ʔ], ZWPY: Poi; chiń.: 西藏, pinyin: Xīzàng) – kraina historyczna w Azji obejmująca Wyżynę Tybetańską i jej przyległości, obecnie w większości w granicach Chin.
Tybet dawniej składał się z trzech prowincji (Amdo, Kham, Ü-Tsang) i miał powierzchnię około 2,5 mln km². Tybet położony jest na średniej wysokości około 4000-5000 metrów nad poziomem morza. Od południa i zachodu jest ograniczony przez Himalaje, Karakorum oraz masyw Pamiru, od północy przez Kunlun, Ałtyn-tag oraz Qilian Shan. Rozciągłość równoleżnikowa Tybetu wynosi około 2500 km. Na jego terenie biorą początek takie wielkie rzeki jak Jangcy, Brahmaputra, Indus, Mekong, Irawadi oraz mniejsze – Saluin, Satledź, Kali Gandaki, Trisuli, Manas-czʽu, Subansuri. Stolicą Tybetu jest Lhasa. Tybetańczycy posługują się językiem tybetańskim, w większości są buddystami, mają wielowiekową kulturę i tradycję.
