Historija Evrope

Historija Evrope predstavlja proučavanje ljudske prošlosti u Evropi. Iako je Evropa po površini i broju stanovnika manja od nekih drugih dijelova svijeta, s obzirom na ulogu koja je imala na razvoj svjetske nauke i kulture, posebno u posljednjih nekoliko vijekova, njena historija je jedna od najbolje proučenih i s najvećim uticajem na historiografiju u ostatku svijeta. To se, između ostalog, odnosi i na periodizaciju svjetske historije koja se u mnogo čemu oslanja na periodizaciju evropske historije. U Evropi se tako period prije pisane historije naziva prahistorija te se, ovisno o materijalima za alate koje su koristile razne arheološke kulture i s njima vezanom razinom tehnologije dijeli na kameno doba - koje se dalje dijeli na stariji paleolit i mladi neolit - te bakreno, brončano i, na kraju, željezno doba. Pisana historija se tradicionalno dijeli na tri velika perioda - Stari vijek koji obuhvaća prve civilizacije i antiku; Srednji vijek, koji obuhvaća period od 5. do 15. vijeka, te Novi vijek koji počinje u 15. vijeku i traje do danas ili tzv. najnovijeg doba. Pri tome valja napomenuti da se ovakva periodizacija, pogotovo kada je u pitanju prahistorija, razlikovala od područja do područja, pa tako u nekim dijelovima Evrope pisana historija počinje tek u vrijeme kada je u najvećem dijelu Evrope trajao srednji vijek.