Osmansko Carstvo

Osmanlı İmparatorluğu
Devlet-i Aliyye-i Osmaniyye

Grb Osmanskog Carstva
Osmansko carstvo 1683
Službeni jezik	osmanski turski
Glavni grad	Sogut (1299-1326) Bursa (1326-1362) Edirne (1362-1453) Istanbul (1453-1922)
Vladar	sultan
Broj stanovnika	~40,000.000
Datum osnutka	17. januar 1299.
Datum nestanka	1. novembar 1922.
Valuta	akçe
Zastava Osmanskog Carstva

Osmansko Carstvo (Osmanlijsko Carstvo; na osmanskom turskom: دولتِ عَليه عُثمانيه [Devlet-i Aliye-i Osmaniye], što znači "Osmanlijska uzvišena država"; na modernom turskom: Osmanlı Devleti, "Osmanlijska Država", ili Osmanlı Imparatorluğu, "Osmanlijsko Carstvo"), bilo je imperijalna snaga, smještena na obodu Sredozemnog mora, trajući od 1288. do 1922. Na vrhuncu moći, tokom 16. vijeka, ovo carstvo je obuhvaćalo Anadoliju, Bliski Istok, dijelove Sjeverne Afrike, dobar dio jugoistočne Evrope, i na sjever sve do Kavkaza. Carstvo je obuhvaćalo oblast od oko 5,2 miliona km², mada je dobar dio ovog bio pod indirektnom kontrolom centralne vlade. Carstvo je bilo smješteno napola između Istoka i Zapada, tako da je tokom svog 600-godišnjeg postojanja bilo u međusobnom odnosu sa Istokom i sa Zapadom.

Pleme Ouz Turaka je u zapadnoj Anadoliji osnovalo ovo carstvo, kojim je vladala osmanlijska (na turskom: Osmanlı) loza, koja je potekla od Oghuz Turaka. Carstvo je osnovao Osman I. (na arapskom: ʿUthmān, عُثمَان, što je u zapadno-evropskim jezicima prilagođeno / iskvareno u ime "Ottoman", pa otuda i ime castva - Osmanlijsko ili "Otomansko" Carstvo). 1453, nakon što su Osmanlije osvojile Carigrad (Konstantinopolj) (danas moderni İstanbul), kao posljednji ostatak Bizantijskog carstva, ovaj grad je postao treća osmanlijska prestonica. U 16. i 17. vijeku, Osmanlijsko carstvo je postalo jedna od svjetskih najmoćnijih političkiha sila, od čijeg su se napredovanja uzduž Balkanskog poluostrva i južnim obodom Poljsko-litvanskog kraljvstva evropske zemlje osjećale ugroženim.

Na svom vrhuncu, Carstvo je uključivalo mnoga važna mjesta klasične starine, među kojima su Homerov Olimp, Zeusova Evropa, Ijin Bosfor, Dijanin hram u Efesu, sarkofag Aleksandra Velikog, Rajski vrtovi, Nojeva (Nuhova) Gora Ararat, Avramova (Ibrahimova) oaza i izvori, Nil, Besjeda na gori, brijeg Golgota.

Propad Osmanlijskog carstva je bio posljedica Prvog svjetskog rata, tokom kojeg su savezničke sile, uključujući i Arape, konačno porazile osmanlijske snage na Bliskom Istoku. Na kraju rata osmanlijska vlada se potpuno raspala, dok su carstvo međusobno podijelile pobjedničke snage. Predstojeće dvije godine su okončane proglašvanjem novih država. Jedna od novih država bila je Republika Turska. Članovi osmanske dinastije su protjerani iz Anadolije, gdje su njihovi preci nekad sagradili jedno od najvećih carstava svijeta. 1999, turska skupština [parlament] je povratila državljanstvo članovima Osmanlijske porodice, nakon 76 god.