Drama

Para sa ibang gamit, tingnan ang Drama (paglilinaw).

Ang drama ay isang spesipikong moda ng kathang-isip na kinakatawan ang pagkakaganap.^[1] Hango ito sa Griyego na nangangahulugang "aksiyon" (Klasikong Griyego δράμα), na hinango mula sa "gagawin" (Klasikong Griyego δράω).

Ginaganap ang mga drama sa iba't ibang media: teatro, radyo, pelikula, at telebisyon. Kadalasang may kasamang musika at sayaw: inaawit sa buong katagalan ang drama sa opera; kabilang sa mga musikal ang sinasalitang usapan (dialogue) at mga awitin; at ilang mga anyo ng drama na may instrumentong musikal (halimbawa, melodrama at Nō ng mga Hapon).^[2] Sa ilang panahon ng kasaysayan (ang lumang Romano at bagong Romantiko), sinulat ang mga drama upang basahin sa halip na ginaganap.^[3] Sa improvisation (pagsasagawa ng kusa), wala pa sa simula ang mga sandali ng pagkakaganap ng drama; gumagawa ang mga gumaganap ng isang dramatikong script ng kusa sa mga manonood.^[4]

1. ↑ Elam (1980, 98).
2. ↑ Tingnan ang mga pinasok sa "opera", "musikal pang-teatro, Amerikano", "melodrama" at "Nō" sa Martin Banham, (ed.) The Cambridge Guide to Theatre (1998).
3. ↑ Bagaman may ilang pagtatalo sa mga dalubhasa sa kasaysayan ng teatro, maaaring hindi binalak na ganapin ang mga palabas sa entanblado ng mga Romanong Seneca. Isang halimbawa ng 'dramatikong tula' ang Manfred ni Byron. Tingnan ang mga lahok sa "Seneca" at "Byron (George George)" sa Martin Banham, (ed.) The Cambridge Guide to Theatre (1998).
4. ↑ Ilang anyo ng improvisation, katulad ng Commedia dell'arte, nagbibigay sila ng batayan ng 'lazzi' o magalas na balangkas ng matagpong aksiyon (tingnan Gordon (1983) at Duchartre (1929)). Kinuha ang lahat ng anyo ng improvisation sa madaling tugon sa bawa't isa, ang situwasyon ng kanilang karakter (na kadalasang paunang nakakatag), at, kadalasan, ang kanilang interaksiyon sa mga manonood. Sina Joan Littlewood at Keith Johnstone sa Britanya at Viola Spolin sa Estados Unidos ang klasikong pormulasyon ng improvisation sa teatro. Tingnan Johnstone (1981) at Spolin (1963).