Die Brief aan die Romeine is die 6de boek in die Nuwe Testament van die Bybel. Die brief is gerig aan die gelowiges in Rome, die hoofstad van die Romeinse Ryk, om hulle in te lig oor die evangelie en Paulus se beplande besoek aan hulle.
Die brief het twee hoofdele: 'n leerstelling (hoofstuk 1-11) en 'n praktiese of etiese deel (hoofstuk 12-15). In die eerste deel wys die apostel daarop dat alle mense, Jode sowel as nie-Jode, sondaars is, en nie deur wetsonderhouding verlos kan word nie. Die verlossing is uit genade deur God geskenk en God spreek dié vry wat in Jesus glo. Daaruit volg 'n nuwe lewe waarin die Heilige Gees vrede en oorwinning bring. Aan hierdie nuwe lewe kan ook die Jode (wie Christus verwerp het), deel hê as hulle die voorbeeld van die heidene volg en in Christus glo.
In die tweede deel van die brief word praktiese aanwysings gegee vir die gedrag van die gelowiges, onderling sowel as teenoor die owerheid en alle mense. Hier is die sleutelwoord die liefde tot God en die medemens. Die brief sluit af met persoonlike groete aan verskillende mense in Rome en met 'n lofprysing tot God.