Fopnuus

Fopnuus is 'n vorm van pruljoernalistiek of propaganda wat uit doelgerigde disinformasie of blufstories bestaan wat via die tradisionele pers, uitsaai-nuusmedia of aanlyn-sosiale media gepropageer word.^[1] Fopnuus word geskryf en gepubliseer met die oogmerk om te mislei ten einde 'n agent, entiteit of persoon skade te berokken en/of finansieel of polities uit gevolglike wanpersepsies munt te slaan. Dikwels word sensasionele, oordrewe, of blatant valse opskrifte gebruik om aandag te trek.^[2][3][4] Doelbewus misleidende of bedrieglike fopnuus verskil van ooglopende satire of parodie wat op humor ingestel is, aangesien eersgenoemde die gehoor wil inloop of manipuleer. Fopnuus wend frappante opskrifte of volkome gefabriseerde nuusberigte aan om lesergetalle, aanlynmededelings en internet-bladtrekinkomstes 'n hupstoot te gee. In die voorgenoemde geval is dit vergelykbaar met sensasionele aanlyn-"clickbait"-opskrifte en maak staat op die advertensieinkomste wat deur hierdie aktiwiteit gegenereer word, ongeag die juistheid van die gepubliseerde storie.^[2] Fopnuus ondermyn ook ernstige mediadekking en bemoeilik die taak van joernaliste as hulle oor belangrike nuusgebeure verslag moet doen.^[5]

Maklike toegang tot aanlyn advertensie-inkomste, hoër politieke polarisasie, en die gewildheid van sosiale media, veral Facebook-nuusvoer, is almal al geïmpliseer by die verspreiding van fopnuus,^[2][6] wat in die internet-era 'n vastrapplek gevind het as mededinger van legitieme nuusstories. Antagonistiese regeringsagente is ook al uitgewys as die opstellers en verspreiders van fopnuus, veral tydens verkiesings.^[7] 'n Ontleding deur Buzzfeed het aangetoon dat die top-20 fopnuustories rakende die VSA se 2016-verkiesing meer byval op Facebook gevind het as die top-20 nuustories oor die verkiesing komende van 19 gesaghebbende mediaverskaffers.^[8] Fopnuuswebblaaie wat anoniem gepubliseer word is al as bronne aangehaal omdat dit die vervolging van fopnuuspublisiste vir laster bemoeilik.^[9] Die relevansie van fopnuus het 'n opbloei beleef in die post-faktiese politiek van byvoorbeeld die 2016 VSA-verkiesing en die Brexit-referendum.

Met die uitbreiding van tegnologie was daar 'n toenemende strewe na meer bladtrekke en hoër graderings. Vir mediaverskaffers maak dit sin om 'n beleid te implementeer wat 'n groter gevolg vir hulle webblaaie sal oplewer en wat derhalwe adverteerders sal aanmoedig om vir reklame daarop te betaal. Sodanige publikasie van 'n storie met valse inhoud kan dan 'n skynprominensie voorhou en 'n groot gehoor aantrek sodat hul adverteerders en graderings daarby voordeel trek.

1. ↑ Leonhardt, David; Thompson, Stuart A. (23 Junie 2017). "Trump's Lies". New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 April 2020. Besoek op 23 Junie 2017.
2. ↑ ^{2,0 2,1 2,2} Hunt, Elle (17 Desember 2016). "What is fake news? How to spot it and what you can do to stop it". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Mei 2020. Besoek op 15 Januarie 2017.
3. ↑ Schlesinger, Robert (14 April 2017). "Fake News in Reality". U.S. News & World Report.
4. ↑ "The Real Story of 'Fake News': The term seems to have emerged around the end of the 19th century". Merriam-Webster. Verkry op 13 Oktober 2017.
5. ↑ (es) Merlo, Carlos (5 April 2017), "Millonario negocio FAKE NEWS", Univision Noticias, http://www.univision.com/noticias/america-latina/el-millonario-negocio-detras-de-los-sitios-de-fake-news-en-mexico, besoek op 31 Januarie 2020 
6. ↑ Woolf, Nicky (11 November 2016). "How to solve Facebook's fake news problem: experts pitch their ideas". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 April 2020. Besoek op 15 Januarie 2017.
7. ↑ "Fake news busters". POLITICO (in Engels (VSA)). 14 September 2017. Besoek op 15 September 2017.
8. ↑ Chang, Juju; Lefferman, Jake; Pedersen, Claire; Martz, Geoff (29 November 2016). "When Fake News Stories Make Real News Headlines". Nightline. ABC News.
9. ↑ Callan, Paul. "Sue over fake news? Not so fast" (in Engels). CNN. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2019. Besoek op 15 Januarie 2017.