Laurasiatheria | |
---|---|
Laurasiatheria | |
Wetenskaplike klassifikasie | |
Koninkryk: | |
Filum: | |
Klas: | |
Infraklas: | |
Superorde: | Laurasiatheria
|
Ordes | |
Sien teks |
Die Laurasiatheria is een van vier hooftakke van die moderne Plasentalia. Dit word erken as 'n superorde wat die volgende ordes bevat
Die superorde is eers gebaseer op molekulêre navorsing en dit werk eintlik net met lewende spesies, omdat DNS gewoonlik nie in fossiele bewaar word nie. Maar die huidige navorsing probeer om morfologiese inligtings van altwee lewende en fossiele spesies saam te vat en aan statistiese ontleding te onderwerp. Daar is veral uit die Paleoseen en die Eoseen talle Laurasiatheria bekend waarvan die taksonomie altyd taamlik chaoties gewees het. Hulle is in dikwels in groepe soos "Conylarthra", "Arctocyonida" en "Cimolesta" verdeel, maar die onlangse navorsing plaas groot vraagtekens of hierdie groepe natuurlike monofiletiese klade genoem kan word. Hulle is eintlik asbliktaksons. Van die Cimolesta is spesies wat glad nie plasentaal is nie, maar ook spesies wat tuis lyk te hoort in die kroongroep "Ferae" van die Laurasiatheria en veral in dié tak waarvan vandag net die Ietermagoë van oor is. Alle "Conylarthra" lyk wel in die Laurasiatheria tuis te hoort en veral in die Ferae-klade, maar nie as een monofilietiese groep nie. Daar is "Arctocyonida" wat verwant aan die Creondonte lyk te wees, maar Arctocyon lyk eerder in die tak van die Pantodonta tuis.[1]
Fossiele van die Laurasiatheria word in die Paleoseen (en later) op die noordelike drie kontinente (die ou Laurasia) gevind en dit lyk of hulle in die vroeë Paleoseen 'n regte evolusionêre ontploffing het beleef. Die molekulêre 'klok' sê dat hulle al in die Kryt ontstaan moet hê, maar dit word bereken deur aan te neem dat die ontwikkeling met konstante spoed verloop.