Singapoer

Republiek Singapoer
新加坡共和国 (Chinees)
Republic of Singapore (Engels)
Republik Singapura (Maleis)
சிங்கப்பூர் குடியரசு (Tamil)

Vlag Wapen
Nasionale leuse: Majulah Singapura (Maleis vir: "Voorwaarts, Singapoer")
Volkslied: Majulah Singapura (Maleis vir: "Voorwaarts, Singapoer")
Hoofstad	Singapoer (Downtown Core, Central) 1°17′N 103°50′O / 1.283°N 103.833°O / 1.283; 103.833
Grootste stad	Singapoer
Amptelike tale	Chinees, Engels, Maleis, Tamil
Regering • President • Eerste minister	Unitêre presidensiële grondwetlike republiek Tharman Shanmugaratnam Lawrence Wong
Onafhanklikheid Vorming • Stigting • Selfregering • Onafhanklikheid van die Verenigde Koninkryk • Samesmelting met Maleisië • Skeiding van Maleisië en huidige grondwet	6 Februarie 1819[1] 3 Junie 1959[2] 31 Augustus 1963[3] 16 September 1963[3] 9 Augustus 1965[3]
Oppervlakte  - Totaal    - Water (%)	719[4] km2  (190ste) 277,6 myl2 feitlik geen
Bevolking  - 2024-skatting  - Digtheid	6 028 459[4] (114de) 8 384,5 / km2 (2de) 21 716,4 / myl2
BBP (KKP)  - Totaal  - Per capita	2024-skatting $794,179 miljard[5] (38ste) $133 737[5] (3de)
BBP (nominaal)  - Totaal  - Per capita	2024-skatting $525,228 miljard[5] (32ste) $88 447[5] (5de)
MOI (2022)	0,949[6] (9de)  –  baie hoog
Gini (2017)	45,9[4](20ste) –  hoog
Geldeenheid	Singapoer-dollar (S$) (SGD)
Tydsone  - Somertyd	SST (UTC+8) nie toegepas nie (UTC+8)
Internet-TLD	.sg, .新加坡, .சிங்கப்பூர்
Skakelkode	+65

Singapoer (Chinees: 新加坡, pinyin: Xīnjiāpō; Engels: Singapore, [ˈsɪŋɡəpɔːr], luister (hulp·inligting); Maleis: Singapura; Tamil: சிங்கப்பூர், Ciṅkappūr), amptelik die Republiek Singapoer (Chinees: 新加坡共和国, pinyin: Xīnjiāpō Gònghéguó; Engels: Republic of Singapore; Maleis: Republik Singapura; Tamil: சிங்கப்பூர் குடியரசு, Ciṅkappūr Kuṭiyaracu), is die kleinste en digbevolkste land in Suidoos-Asië met 'n oppervlakte van 719 vierkante kilometer en 'n bevolking van 6 miljoen in 2024.^[4] Singapoer is 'n eiland- en stadstaat wat behalwe vir die hoofeiland Singapoer uit 63 kleiner eilande bestaan. Met sy strategiese ligging het Singapoer reeds vir die Britte as 'n belangrike seehawe gedien waarvandaan hulle die Straat van Malakka kon oorheers.

Toe Singapoer-eiland in 1819 danksy sir Thomas Stamford Raffles onder Britse bewind gekom het, het sy bevolking slegs 150 mense beloop. Nogtans was Singapura (letterlik "Die Leeustad") reeds in die 14de eeu 'n beduidende nedersetting wat as gevolg van die oorloë tussen die koninkryke Majapahit (Java, Indonesië) en Siam (die huidige Thailand) verniel is.

Die moderne Singapoer het volgens 'n plan ontstaan wat deur sir Thomas Stamford Raffles persoonlik ontwerp is. Die stad het tot by die jaar 1959 'n Britse besitting gebly en daarna volgens 'n ooreenkoms 'n selfregerende stad gevorm. Singapoer het in 1963 by die Federasie Maleisië aangesluit, maar etniese en ander geskille het tot die afskeiding van Maleisië gelei, sodat Singapoer in 1965 'n onafhanklike republiek geword het.

Die stad word vandag as een van die merkwaardigste ekonomiese en industriële suksesse beskou.^[7] Singapoer se ekonomie, wat naas die nywerheidsektor op sy seehawe en vryehandel steun, was steeds op die wêreldmark gemik. Dit is 'n moderne stad met wolkekrabbers in sy sentrum en die digbevolkste land in Suidoos-Asië, wat met sy besige seehawe tot die logistieke en handelsentrum van die streek ontwikkel het.

Die fenomenale ekonomiese groei van Singapoer was steeds aan die outoritêre bewind van die Volksaksieparty (People's Action Party, PAP) gekoppel wat volgens sy beleid van 'n sosialistiese markekonomie 'n moderne welvaartstaat geskep het, maar het as gevolg van Singapoer se verkiesingswette die parlement al dekades lank oorheers en ook in die verkiesing van 6 Mei 2006 weer 'n oorweldigende meerderheid van 82 setels in die parlement behaal, teenoor slegs een setel elk vir die twee opposisiepartye Workers' Party en Singapore Democratic Alliance.^[8]

Singapoer se strafwette, waarvolgens die doodstraf onder meer vir die onwettige besit van bepaalde hoeveelhede dwelmmiddels outomaties opgelê word, word veral deur Westerse regerings en organisasies gekritiseer. In verhouding tot sy bevolking is in Singapoer sedert 1991 die hoogste aantal teregstellings aangeteken.^[9]

Die inwoners van Singapoer is 'n mengelmoes van verskillende etniese groepe, alhoewel etniese Han-Chinese meer as driekwart van die totale bevolking verteenwoordig. Ander belangrike groepe sluit Maleiers, Indiërs, Pakistani's en Sri Lankane in. Meer as dertig persent van die bevolking is Boeddhiste, terwyl Christene 19 persent, Moslems en 15 persent, Taoïste sowat nege en Hindoes vyf persent van die bevolking verteenwoordig.^[4]

Singapoer is naas die Republiek China op Taiwan een van twee gebiede buite die Chinese stamland wat in politieke opsig deur Han-Chinese oorheers word.^[10]

1. ↑ (en) Chew, Ernest (1991). Lee, Edwin (red.). A History of Singapore. Oxford University Press. ISBN 0-19-588917-7.
2. ↑ (en) Hoe Yeen Nie (2 Junie 2009). "State of Singapore came into being 50 years ago on 3 June". Channel News Asia. Singapore. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Januarie 2013. Besoek op 17 Januarie 2013.
3. ↑ ^{3,0 3,1 3,2} (en) Leitch Lepoer, Barbara (1989). "Singapore as Part of Malaysia". Library of Congress Country Studies. Washington, D.C.: Government Printing Office. Besoek op 14 Mei 2014.
4. ↑ ^{4,0 4,1 4,2 4,3 4,4} (en) "Singapore". Central Intelligence Agency. Besoek op 14 Augustus 2024.
5. ↑ ^{5,0 5,1 5,2 5,3} (en) "Singapore". Internasionale Monetêre Fonds. April 2024. Besoek op 14 Augustus 2024.
6. ↑ (en) "Human Development Report 2023/2024" (PDF). United Nations Development Programme. 13 Maart 2024. Besoek op 14 Augustus 2024.
7. ↑ (en) Stonehouse, Dr. Bernard (red.): Philips' Illustrated Atlas of the World. Londen: Guild Publishing 1985, bl. 93
8. ↑ (de) Der Fischer Weltalmanach 2007, bl. 441
9. ↑ (en) Amnesty International: Singapore – The death penalty: A hidden toll of executions Geargiveer 4 Maart 2008 op Wayback Machine
10. ↑ (de) Schöller, Peter; Heiner Dürr en Eckart Dege (reds.): Fischer Länderkunde. Boekdeel 1: Ostasien. Frankfurt am Main: Fischer Taschenbuch Verlag 1987, bl. 211