Tweede Vryheidsoorlog

Tweede Vryheidsoorlog
Deel van die Anglo-Boereoorloë
Kloksgewys van links: Boere in aksie by die Slag van Colenso, die Britse 17de Lansiers wat 'n aanval by Elandsrivier hou, Britse Generaal Redvers Buller wat Ladysmith binnegaan na die beleg, Boere wat by die Beleg van Mafeking veg, Koninklike Kanadese Troepe tydens die Slag van Paardeberg, en Boere teenwoordig by die Slag van Spioenkop.
Datum 11 Oktober 1899 – 31 Mei 1902 Ligging Suid-Afrika en Swaziland (nou Eswatini)[1] Resultaat Britse oorwinning Gebieds- veranderinge Britse soewereiniteit oor die Oranje-Vrystaat en Transvaal in ooreenstemming met die Verdrag van Vereeniging
Strydende partye
Britse Ryk  Verenigde Koninkryk Kaapkolonie Natalkolonie Suid-Rhodesië[2]  Brits-Indië  Australië Voor Federasie: Nieu-Suid-Wallis Queensland Suid-Australië Tasmanië Victoria Wes-Australië  Kanada  Nieu-Seeland  Sri Lanka	Oranje-Vrystaat  Zuid-Afrikaansche Republiek (Transvaal) Buitelandse vrywilligers: Groter kragte  Nederland  Duitse Keiserryk Swede-Noorweë Kleiner kragte  België  Frankryk  Verenigde State  Italië  Rusland Russies-Pole  Denemarke
Aanvoerders
Lord Salisbury Lord Milner Lord Roberts Sir Redvers Buller Lord Kitchener Wilfrid Laurier Frederick Borden Cecil John Rhodes	Paul Kruger Louis Botha Schalk W. Burger Koos de la Rey Marthinus Steyn Christiaan de Wet Piet Cronje Piet Joubert
Sterkte
Britse regulêre: 347 000 Koloniale kragte: 103 000–153 000[3]	88 000 (25 000 Transvaal- en 15 000 Vrystaat-Boere aan die begin van die oorlog) (insluitende buitelandse vrywilligers en Kaapse Boere)[3]
Ongevalle en verliese
Militêre ongevalle 7 894 gesneuweldes 13 250 dood deur siekte 934 vermis 22 828 gewondes[4][5] 44 906 totaal ongevalle	Militêre ongevalle 9 098 gesneuweldes (4 000 in bestry) (24 000 Boere-gevangenes oorsee gestuur)[3]
Burgerlike ongevalle: 27 927 Boere burgerlikes, wat in konsentrasiekampe gesterf het, plus 'n onbekende aantal swart-Afrikaners (107 000 was geïnterneer).[6]

Die Tweede Vryheidsoorlog of Anglo-Boereoorlog (Engels: Second Boer War), was 'n oorlog tussen die Boererepublieke van die Oranje-Vrystaat en die Zuid-Afrikaansche Republiek aan die een kant en die Britse Ryk aan die ander kant wat tussen 11 Oktober 1899 en 31 Mei 1902 in Suider-Afrika, Swaziland ingesluit, gewoed het.^[7] Minder algemene name in omgang wat in die letterkunde gebruik word is die Engelse Oorlog^[8] en die Driejarige Oorlog.^[9]

1. ↑ (en) Military History Journal, Vol 11 No 3/4 (Oktober 1999). Huw M Jones, "Neutrality compromised: Swaziland and the Anglo-Boer War, 1899 – 1902" Geargiveer 22 Desember 2015 op Wayback Machine
2. ↑ (en) Arthur M. Keppel-Jones (1983). Rhodes and Rhodesia: The White Conquest of Zimbabwe, 1884–1902. Montreal, Quebec and Kingston, Ontario: McGill-Queen's University Press. pp. 590–599. ISBN 978-0-7735-0534-6.
3. ↑ ^{3,0 3,1 3,2} (en) "South African War". Encyclopædia Britannica. Besoek op 7 November 2023.
4. ↑ (en) "Caring for the soldiers health". Nash's war manual. Eveleigh Nash. 1914. p. 309. Besoek op 22 Augustus 2009.
5. ↑ (en) "The Commissariat – The Red Cross – The Hague Court". Europe at war. Doubleday, Page & Company. 1914. pp. 183 (n198). Besoek op 22 Augustus 2009.
6. ↑ (en) Davenport & Saunders 2000, p. 228
7. ↑ (en) Military History Journal, Vol 11 No 3/4 (Oktober 1999). Huw M Jones, "Neutrality compromised: Swaziland and the Anglo-Boer War, 1899 – 1902" Geargiveer 22 Desember 2015 op Wayback Machine
8. ↑ (af) Sien byvoorbeeld MA Gronum, Die ontplooiing van die Engelse Oorlog 1899–1900 en Die Engelse oorlog, 1899–1902; die gevegsmetodes waarmee die Boere-republieke verower is.
9. ↑ (en) Christiaan De Wet, Three Years War, 1st American Edition, Charles Scribner's Sons, New York, 1902 – Engelse vertaling van Generaal de Wet se oorlogsherinneringe – oorspronklik in Nederlands geskryf – getiteld De Strijd Tusschen Boer en Brit.