O presbiterio (d'o latín presbyterium, «consello d'ancianos», y iste a la vegada d'o griego πρεσβύτερος, «mas anciano»)[1] ye o espacio que en un templo u seu catolicos, precede a l'altar mayor.[1] Yera, dica o Concilio Vaticano II, reservau a o clero y puet quedar deseparau d'a nau central por gradas, escaleretas u un barandallo dito combregadero. Gosa estar o puesto destinau a o coro, encara que no ye pas menester. Asinas, con a plegada d'o cristianismo, se designó d'ista forma a o espacio reservau pa os miembros mas ancianos d'o clero.
En as basilicas paleocristianas os presbiterios yeran flanquiaus por pulpitos, ditos también ambons.[1] En os estilos romanico y gotico, ye o trampo de nau que une a capiella absidal con a nau u o crucero, lo que gosa coincidir con a definición anterior. L'arco que desepara o presbiterio d'a nau u d'o crucero, mas que mas en o primer estilo, se conoixe como arco triunfal y gosa presentar os capitels de decoración mas cudiada.