Isaac Newton

Isaac Newton
Rođenje	(1643-01-04) 4. januar 1643. Lincolnshire, Engleska
Smrt	31. mart 1727(1727-03-31) (84 godine) Kensington, Engleska
Etnicitet	Englez
Polje	fizika, matematika, astronomija
Alma mater	Univerzitet Cambridge
Akademski savjetnici	Isaac Barrow, Benjamin Pulleyn
Poznat(a) po	kalkulus, Newtonovi zakoni kretanja, Newtonova metoda

Mehanika kontinuuma
|
Zakoni Zakon održanja mase Zakon održanja količine kretanja Zakon održanja energije Nejednakost entropije
Mehanika čvrstih tijela Čvrsta tijela · Napon · Deformacija · Teorija konačnih deformacija · Teorija infinitezimalnih napreazanja · Elastičnost (linearna) · Plastičnost · Savijanje · Hookeov zakon · Teorija o otkazu materijala · Mehanika loma · Mehanika kontakta (frikciona)
Mehanika fluida Fluidi · Statika fluida Dinamika fluida · Arhimedov zakon · Bernoullijeva jednačina · Navier–Stokesove jednačine · Hagen–Poiseuilleova jednačina · Pascalov zakon · Viskoznost (Njutnovski fluid · Nenjutnovski fluid) · Potisak · Pritisak
Naučnici Bernoulli · Boyle· Cauchy · Charles · Euler · Gay-Lussac · Hooke · Newton · Pascal · Navier · Stokes
p r u

Isaac Newton (4. januar 1643 – 31. mart 1727) bio je engleski fizičar, matematičar i astronom. Mnogi ga smatraju jednim od najutjecajnijih i najvažnijih naučnika svih vremena i ključnom figurom u naučnoj revoluciji. Njegovo djelo Matematički principi prirodne filozofije (Philosophiae Naturalis Principia Mathematica), prvi put objavljeno 1687. godine, postavlja temelje najvećem dijelu klasične mehanike. Newtonova Principia koja je formulisala zakone kretanja i univerzalne gravitacije, predstavljala je preovlađujući pogled naučnika na fizički svemir u naredna tri vijeka. Nakon Keplerovog izvođenje zakona planetarnog kretanja iz njegovog matematičkog opisa gravitacije, Newton otklanja posljednje sumnje o valjanosti heliocentričnog modela svemira. Izrađuje prvi praktični reflektujući teleskop i razvija teoriju boja na osnovu posmatranja razlaganja bijele svjetlosti u mnoge boje vidljivog spektra, pri njenom prolasku kroz prizmu. Također je formulisao empirijski zakon hlađenja, a proučavao je i brzinu zvuka. Pored rada na računu, kao matematičar, Newton je dao doprinos u proučavanju potencijalnih redova, uopštio binomni teorem za parcijalne eksponente i razvio metode za aproksimaciju korijena funkcije. Pored rada na polju matematike, Newton je posvetio mnogo vremena u proučavanju alhemije i biblijske hronologije, ali većina njegovog rada u tim područjima je ostala neobjavljena dugo nakon njegove smrti. U kasnijem dijelu života postaje i predsjednik Kraljevskog društva, a služi u britanskoj Vladi kao upravnik i obavlja ulogu prvog čovjeka kovnice novca.^[1][2]

1. ^ Biografija na straniciwhoiswho.de pristupljeno 5.7.2014 (de)
2. ^ Hronološka biografija na stranicidibb.de pristupljeno 5.7.2014 (de)