Nobelova nagrada za fiziologiju ili medicinu | |
---|---|
Lokacija | Stockholm, Švedska |
Prvi put dodijeljena | 1901. |
Službeni veb-sajt | www |
Nobelova nagrada za fiziologiju ili medicinu (švedski: Nobelpriset i fysiologi eller medicin) je nagrada koju Švedska kraljevska akademija nauka dodjeljuje svake godine za izuzetna otkrića u području fiziologije i medicine. Jedna je od pet Nobelovih nagrada koju je 1895. godine ustanovio švedski naučnik i inovator Alfred Nobel za izuzetne doprinose u hemiji, fizici, književnosti, fiziologiji ili medicini kao i dostignuća na uspostavljanju mira u svijetu. Nobel je bio zainteresovan za eksperimentalnu fiziologiju i želio je ustanoviti nagradu za naučni doprinos kroz laboratorijska otkrića. Nobelova nagrada se dodjeljuje na godišnjoj ceremoniji 10. decembra, na godišnjicu Nobelove smrti a sastoji se od plakete i novčane nagrade. Prednja strana medalje prikazuje isti profil Alfreda Nobela koji je prikazan na medaljama za fiziku, hemiju i književnost. Druga strana ove nagrade je različita i jedinstvena u odnosu na druge medalje.
Zaključno sa 2015. godinom dodijeljeno je 106 Nobelovih nagrada za fiziologiju i medicinu od čega su laureati 198 muškaraca i 12 žena. Prva Nobelova nagrada iz ove oblasti dodijeljana je 1901. godine njemačkom liječniku i imunologu Emilu von Behringu za njegov doprinos pronalaska i primjene seruma i razvoja vakcine protiv difterije.
Prva žena laureat bila je Gerty Cori koja je ovu nagradu dobila 1947. godine za doprinos proučavanju i pojašnjenju metabolizma glukoze, važnog u mnogim aspektima medicine, uključujući i liječenje dijabetesa.
Posljednja Nobelova nagrada iz ove oblasti je dodijeljena Jamesu P. Allisonu (SAD) i Tasuku Honju (Japan) za otkriće terapije raka inhibicijom negativne imunske regulacije.[1]