Samoubistvo ili suicid, od latinskogsui caedere što znači ubiti se, predstavlja čin svjesnog i namjernog oduzimanja života samom sebi.[1] Mentalni poremećaji (uključujući depresiju, bipolarni poremećaj, šizofreniju, poremećaje ličnosti, anksiozne poremećaje), fizički poremećaji (kao što je sindrom hroničnog umora) i zloupotreba supstanci (uključujući alkoholizam i upotrebu i odvikavanje od benzodiazepina) su faktori rizika.[2][3][4][5] Neka samoubistva su impulzivna djela zbog stresa (kao što su finansijske ili akademske poteškoće), problema u vezi (kao što su raskidi ili razvodi) ili uznemiravanja i maltretiranja.[2][6][7] Oni koji su ranije pokušali samoubistvo su pod većim rizikom za buduće pokušaje.[2] Učinkoviti napori na prevenciji samoubistva uključuju ograničavanje pristupa metodama samoubistva kao što su vatreno oružje, droga i otrovi; liječenje mentalnih poremećaja i zloupotrebe supstanci; pažljivo medijsko izvještavanje o samoubistvu; i poboljšanje ekonomskih uslova.[2][8]
Najčešći metod samoubistva razlikuje se od zemlje do zemlje i djelimično je povezan sa dostupnošću efikasnih sredstava.[9] Uobičajene metode samoubistva uključuju vješanje, trovanje pesticidima i vatreno oružje.[2][10] Samoubistva su rezultirala sa 828.000 smrtnih slučajeva širom svijeta u 2015. godini, što je povećanje u odnosu na 712.000 smrtnih slučajeva 1990. godine.[11][12] Ovo samoubistvo čini 10. vodećim uzrokom smrti u svijetu.[3][13]
Otprilike 1,5% svih smrtnih slučajeva u svijetu je samoubistvo.[14] U datoj godini, to je otprilike 12 na 100.000 ljudi.[13] Stope samoubistava su generalno veće među muškarcima nego ženama, i kreću se od 1,5 puta više u zemljama u razvoju do 3,5 puta više u razvijenom svijetu.[15] Samoubistvo je općenito najčešće među osobama starijim od 70 godina; međutim, u određenim zemljama, osobe između 15 i 30 godina su u najvećem riziku.[15]Evropa je imala najveću stopu samoubistava po regionima 2015. godine.[16] Procjenjuje se da se svake godine dogodi 10 do 20 miliona nefatalnih pokušaja samoubistva.[17] Pokušaji samoubistva koji nisu fatalni mogu dovesti do ozljeda i dugotrajnih invaliditeta.[18] U zapadnom svijetu, pokušaji su češći među mladim ljudima i ženama.[18]
Litvanija je na prvom mjestu po broju samoubistava muškaraca (nakon nje su Rusija, Letonija, Estonija i Bjelorusija), a što se tiče žena na prvom mjestu je Šri Lanka (zatim Mađarska, Estonija, Letonija i Litvanija). Najnižu stopu samoubistava (na 100.000 osoba) u svijetu imaju Grčka (6), Italija (10), Malta (7).
Najviše se samoubistava učini na proljeće, a najkritičniji su april, maj i juni.
U svijetu se svakih 40 sekundi dogodi samoubistvo, godišnje u prosjeku milion ljudi i to najčešće muškarci u šezdesetim godinama iako je zabilježen i porast samoubistava među mlađim muškarcima u dobi od 15 do 29 godina.
^"Suicide rates rising across the U.S. | CDC Online Newsroom | CDC". www.cdc.gov (jezik: engleski). 11. 4. 2019. Pristupljeno 19. 9. 2019. Relationship problems or loss, substance misuse; physical health problems; and job, money, legal or housing stress often contributed to risk for suicide.
^ abChang B, Gitlin D, Patel R (septembar 2011). "The depressed patient and suicidal patient in the emergency department: evidence-based management and treatment strategies". Emergency Medicine Practice. 13 (9): 1–23, quiz 23–4. PMID22164363.