Otto von Bismarck

Otto von Bismarck

Ahotsa
commerce minister (en) Itzuli

1880ko irailaren 15a - 1890
Prusiako Ministro-Presidentea

1873ko azaroaren 9a - 1890eko martxoaren 20a
Albrecht von Roon (en) Itzuli - Leo von Caprivi
Alemaniar Inperioko Kantzilerra

1871ko martxoaren 21a - 1890eko martxoaren 20a - Leo von Caprivi
Iparraldeko Alemaniar Konfederazioko Kantziler

1867ko uztailaren 1a - 1871ko martxoaren 21a
Kanpo Harremanetarako ministro

1862ko urriaren 8a -
Prusiako Ministro-Presidentea

1862ko irailaren 22a - 1873ko urtarrilaren 1a
Prince Adolf zu Hohenlohe-Ingelfingen (en) Itzuli - Albrecht von Roon (en) Itzuli
envoy (en) Itzuli

1862ko maiatzaren 22a - 1862ko irailaren 22a
envoy (en) Itzuli

1859ko urtarrilaren 29a - 1862ko maiatzaren 22a
ambassador to the German Confederation (en) Itzuli

1851ko uztailaren 15a -
Legationsrat (en) Itzuli

1851ko maiatzaren 8a -
member of the Prussian Second Chamber (en) Itzuli

1849 -
parlamentari

1847ko maiatzaren 11 -
Dijkgraaf (en) Itzuli

1846 -
Referendar (en) Itzuli

1837 - 1838
Referendar (en) Itzuli

1836 - 1837
auscultator (en) Itzuli

1835 - 1836
Alemaniar Inperioko Reichstageko kidea



Prusiako Loren Ganberako kidea

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakOtto Eduard Leopold von Bismarck
JaiotzaSchönhausen1815eko apirilaren 1a
Herrialdea Prusiako Erresuma
 Alemaniar Inperioa
Lehen hizkuntzaalemana
HeriotzaFriedrichsruh (en) Itzuli1898ko uztailaren 30a (83 urte)
Hobiratze lekuaBismarck Mausoleum (en) Itzuli
Heriotza moduaberezko heriotza: respiratory arrest (en) Itzuli
Familia
AitaFerdinand von Bismarck
AmaWilhelmine Luise Mencken
Ezkontidea(k)Johanna von Puttkamer  (1847ko uztailaren 28a -
Seme-alabak
Haurrideak
LeinuaHouse of Bismarck (en) Itzuli
Hezkuntza
HeziketaFriedrich-Wilhelms-Gymnasium (en) Itzuli 1832)
Plamannsche Erziehungsanstalt (en) Itzuli
(1821 - 1827)
Evangelisches Gymnasium zum Grauen Kloster (en) Itzuli
(1827 -
Göttingengo Unibertsitatea
(1832ko maiatzaren 10a - 1833ko irailaren 11) : legal science (en) Itzuli
Frederiko Gilen Unibertsitatea
(1834ko maiatzaren 10a - 1835eko martxoaren 25a) : legal science (en) Itzuli
Königliche Staats- und landwirtschaftliche Akademie Eldena (en) Itzuli
(1838 - 1839) : nekazaritza
Hizkuntzakingelesa
frantsesa
alemana
Jarduerak
Jarduerakpolitikaria, diplomazialaria, legelaria, ofizierra, idazlea eta volunteer serving one year (en) Itzuli
Lantokia(k)Berlin
Friedrichsruh (en) Itzuli eta Warcino (en) Itzuli
Enplegatzailea(k)Q2652174 Itzuli  (1835 -  1836)
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
KidetzaCorps Hannovera Göttingen
Academy of Science for Public Utility (en) Itzuli
Union-Klub (en) Itzuli
Parliament of the Erfurt Union (en) Itzuli
Zerbitzu militarra
GraduaGeneraloberst (en) Itzuli
general field marshal (en) Itzuli
teniente
Parte hartutako gatazkakFrantzia-Prusia Gerra
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioaluteranismoa
Alderdi politikoahautagai independente

IMDB: nm0901976 iTunes: 677631175 Find a Grave: 20797 Edit the value on Wikidata

Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen, Bismarckeko printzea eta Lauenburgoko dukea, alemanez: Otto Fürst von Bismarck, Graf von Bismarck-Schönhausen, Herzog zu Lauenburg, ahoskatua: /ˈɔtoː fɔn ˈbɪsmaʁk/), Otto von Bismarck izenez ezagunagoa (Schönhausen, 1815eko apirilaren 1a - Friedrichsruh[1], 1898ko uztailaren 30a), prusiar-alemaniar politikaria izan zen, bere Realpolitiken bitartez Alemaniaren bateratzea lortu zuena.

Otto von Bismarck Alemania bateratzearen egilea eta nazioarteko harremanen funtsezko figuretako bat izan zen XIX. mendearen bigarren erdian. Bere bizitzako azken urteetan, «Burdinazko Kantzilerra» ezizena eman zitzaion, bere helburu politikoak lortzeko zuen determinazioagatik[Oh 1], batez ere, Alemaniar Inperioaren nagusitasuna eta segurtasuna ziurtatuko zuen nazioarteko aliantzen sistema bat sortu eta mantentzeko[1].

Zuzenbidea ikasi zuen, eta, 1835etik aurrera, Berlingo eta Akisgraneko epaitegietan lan egin zuen. Hiru urte geroago, jarduera hori utzi, eta bere lurralde-jabetzak zaintzera eman zuen denbora[2].​ 1847an, Prusiako parlamentuan sartu zen[2], eta, handik gutxira, hegal kontserbadorearen buru bihurtu zen[2].​ Gogor egin zion aurre 1848ko matxinadari, eta garai hartan hasi zen bere helburu politiko nagusia izango zena zehazten: Alemaniaren bateratzea eta Reicharen sorrera, autoritarismoz eta parlamentuen aurkako aginduetatik abiatuta[3].​ 1862an, Prusiako ministro-presidente izendatu ondoren, erreforma militar garrantzitsu bati ekin zion, eta, horri esker, armada boteretsu bat lortu zuen Alemania bateratzeko planak aurrera eramateko.

1864an, Lauenburgeko, Schleswigeko eta Holsteingo dukerriak kendu zizkion Danimarkari, eta, bi urte geroago, Austriako gerraren ondoren, Hessen, Frankfurt, Hannover eta Nassau[4] anexionatu zituen. Horren ondorioz, Iparraldeko Alemaniar Konfederazioa sortu zen, Bismarck kantziler zela[5]. Azkenik, Frantziaren aurkako gerrak, beste estatu batzuen artean, Bavaria atxikitzea ekarri zuen, eta, 1871n, Alemaniako Bigarren Inperioa aldarrikatu zen Parisko Versallesko Jauregian[6]. Bismarck Prusiako ministro-presidente eta kantziler bihurtu zen[6]. Boterean iraun zuen hemeretzi urteetan, politika kontserbadoreari eutsi zion: hasieran, katolikoei eta sozialdemokraziari aurre egin zien[1]. Italiarekin eta Austria-Hungariarekin, Aliantza Hirukoitzaren antolatzailea ere izan zen, 1882an Frantzia bakartzeko sortua.

Bismarcken barne-politika[7] botere-erregimen autoritario batean oinarritu zen, nahiz eta itxura konstituzionala eta erdi mailako klaseak neutralizatzeko sufragio unibertsala ezarri (1871ko konstituzio federala). Hasieran, liberalekin, koalizioan gobernatu zuen, Eliza katolikoaren eragina indargabetzea (Kulturkampf) eta lur-jabe handien interesen aldeko politika ardatz hartuta politika ekonomiko aske baten bidez[1]; 1879an, liberalak alde batera utzi, eta Zentro Katoliko alderdiarekin bat egin zuen, Alemaniako industria-hazkundea bultzatzeko jarrera protekzionistak hartuz[1]. Bigarren garai horretan, Alemaniako langile mugimendua geldiarazten saiatu zen, Lege Antisozialistak onartuz legez kanpo utzi zuena, eta, aldi berean, langileria erakartzen saiatu zen garaiko gizarte legedi aurreratuenarekin[1].

Atzerri-politikari dagokionez[7], zuhur jokatu zuen Alemaniaren bateratze konkistatu berria sendotzeko: alde batetik, aliantza diplomatikoen sare bat sortu zuen (Austria, Errusia eta Italiarekin) Frantzia isolatzeko, hark errebantxa har zezakeela eta[8];​ bestetik, Alemania gainerako europar potentziek zekartzaten zurrunbilo inperialistatik aldenduta eduki zuen. Hain zuzen ere, ibilbide kolonialaren aurrean izandako ardura hori izan zen Gilen II.a enperadore berriarekin (1888-1918) aurrez aurre jarri zuena, Alemaniaren igoera itsasoz haraindiko inperioa handitzearen alde baitzegoen, eta, 1890ean, gai horrek Bismarck erortzea eragin zuen. 1888an tronura igo zen Gilen II.a enperadorearen babesik gabe, 1890ean, Bismarckek dimisioa aurkeztu zuen, eta landa aldera joan zen bizitzera.

  1. a b c d e f Mommsen, Wilhelm, “Introducción”..., pág. 7.
  2. a b c Richter, Werner, “Prólogo de un luchador”..., pág. 9.
  3. Lerman, Katharine Anne, “Resumen de su vida”..., pág. 7.
  4. Pflanze, Otto, “La unificación de Alemania”, pág. 233.
  5. Pflanze, Otto, “El nuevo estado”, pág. 245
  6. a b Pflanze, Otto, “La gran Alemania”, pág. 262.
  7. a b Biografías y Vidas. Otto von Bismarck. .
  8. Pflanze, Otto, “El balance del poder”, pág. 337


Aipuaren errorea: <ref> tags exist for a group named "Oh", but no corresponding <references group="Oh"/> tag was found


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne