Guido Gezelle | ||
![]() | ||
persoanlike bysûnderheden | ||
fakgebiet | Tsjerke[*], sjoernalistyk[*], literatuer, ûnderwiissysteem[*] | |
berop | poëet, learkrêft[*], skriuwer, katolike pryster[*], filolooch[*], folklorist[*], geastlike direkteur[*], opfieder[*], curate[*], politike sjoernalist[*], heechlearaar, prorector[*], oersetter[*], redakteur, preester, ûnderwizer, sjoernalist | |
lân | Belgje | |
geslacht | man | |
berne | 1 maaie 1830 | |
berteplak | Brugge | |
stoarn | 27 novimber 1899 | |
stjerplak | Brugge | |
famylje | ||
heit | Pieter Jan Gezelle[*] | |
mem | Monica De Vriese[*] | |
bruorren en susters | Louise Gezelle[*], Florence Gezelle[*], Romaan Gislijn Gezelle[*], Joseph Gezelle[*] |
![]() |
![]() |
Guido Pieter Theodorus Josephus Gezelle (Brugge, 1 maaie 1830 - dêre, 27 novimber 1899) wie in Flaamske lyryske en stikeldichter, oersetter en pastoar. Hy is meast bekend om syn fynfielige gedichten oer de natoer, syn byldzjend taalgebrûk en as firtuoas taalkeunstner. O 't ruischen van het ranke riet en Het Schrijverke út de dichtbondel Vlaamsche Dichtoefeningen (1858) binne mar twa fan syn meast ferneamde wurken.
De tematyk fan syn gedichten is typysk romantysk, mei ûnderwerpen as natuer, freonskip en de dea. Hy is ferneamd om it brûken fan it West-Flaamske dialekt.