Safavidsko Carstvo

Safavidsko Carstvo
سلسلة صفويان
←   ← 1501. – 1736. →   →
Grb Zastava
Zemljovid Safavidskog Carstva
Glavni grad	• Tabriz (1501. – 1555.), • Kazvin (1555. – 1598.), • Isfahan (1598. – 1722.)
Jezici
Azerski Perzijski
Religija
šijitski islam
Vladavina
Monarhija
Šah
Ismail I. (prvi)	1501. – 1524.
Tahmasp I.	1524. – 1576.
Ismail II.	1576. – 1577.
Muhamed Hodabanda	1577. – 1587.
Abas I. Veliki	1587. – 1629.
Safi I.	1629. – 1642.
Abas II.	1642. – 1666.
Sulejman I. Sultan Husain Tahmasp II. Abas III. (zadnji)	1666. – 1694.  - 1694. – 1722.  - 1729. – 1732.  - 1732. – 1736.
Povijest
novi vijek
Rođenje safavidske dinastije (osnivač Safi-ad-din Ardabili)
1501. uspostavljanje
1514. Početak ratova protiv Osmanskog Carstva
1722. Invazija Hotakija
1726. – 1729. Osvajanja Nader-šaha
1736. ukidanje
Površina
1600.	2850000 km2
Valuta	toman, abasi, šahi
Prethodnice Timuridsko Carstvo Ak Koyunlu Nasljednice Hotakijsko Carstvo Afšaridsko Carstvo

Safavidsko Carstvo (azerski: Səfəvilər Dövləti , صفوی ایمپیراتورلوغو, perzijski: سلسلة صفويان) je naziv za novovjekovnu iransku državu pod safavidskom dinastijom i jedno od najmoćnijih Perzijskih Carstava u islamskoj eri. Safavidi su vladali Iranom od 1501. do 1736. godine, a prilikom njihovog vojno-političkog vrhunca carstvo se protezalo i preko teritorija današnjeg Azerbajdžana, Armenije, Gruzije, istočnog Iraka, Afganistana, Pakistana, Turkmenistana, Uzbekistana, Tadžikistana, Rusije i istočne Turske, te istočne obale Arapskog poluotoka.

Sama safavidska dinastija bila je kurdskog podrijetla, a njenim eponimskim osnivačem smatra se Safi-ad-din iz Ardabila. Stvarni utemeljitelj carstva bio je Ismail I., mladi osvajač koji je još kao tinejdžer pod svoju krunu ujedinio goleme teritorije Velikog Irana i obnovio političku homogenost iranskog stanovništva regije koje je bilo uzdrmano konstantnim turkijskim i mongolskim prodorima iz pravca Središnje Azije.

U približno dva i pol stoljeća vladavine Iranom, razdoblje safavidske dinastije ostalo je upamćeno po spektakularnim arhitektonskim ostvarenjima u njihovim prijestolnicama Tabrizu, Kazvinu i Isfahanu kao i drugim gradovima, po žestokim ratovima protiv Osmanskog Carstva na zapadu i Uzbecima na sjeveru odnosno savezništvom s Mogulskim Carstvom na istoku, po učinkovitom državnom aparatu i bankarskom sustavu, te ponovnoj uspostavi trgovačkih veza između Orijenta i Zapadnog svijeta.

Vladavina Safavida važna je i iz vjerske perspektive jer je šijitski oblik islama postao državnom religijom koja je utjecala na širu regiju odnosno opstala u Iranu do današnjeg dana. Dinastija je oslabljena zbog unutrašnjih ratova s paštunskim plemenom Hotaki, a raspuštena je prilikom osvajanja Nader-šaha koji se proglasio nasljednikom posljednjeg safavidskog vladara pri čemu je osnovao novo, Afšaridsko Carstvo.