Intonatie (spraak)

Zie Intonatie (muziek) voor de andere betekenis van intonatie.

Intonatie is een prosodische eenheid in de fonetiek. Bedoeld wordt de toonhoogte die tijdens de spraak door "stembuiging" wordt verkregen. In tegenstelling tot tonen wordt intonatie niet gebruikt om woorden van elkaar te onderscheiden, wel kan het de betekenis van een zin benadrukken of verduidelijken. In veel talen is er een onderscheid in de intonatie van vragende zinnen en stellende zinnen.

Toontalen zoals het Chinees gebruiken intonatie én tonen om onderscheid tussen woorden aan te brengen.

Intonatie in de spraak wordt gezien als een vorm van lichaamstaal. We spreken hierbij ook wel van stemtaal of paralinguïstiek.