Wielokrotności bajtów | |||||
---|---|---|---|---|---|
Przedrostki dziesiętne (SI) |
Przedrostki binarne (IEC 60027-2) | ||||
Nazwa | Symbol | Mnożnik | Nazwa | Symbol | Mnożnik |
kilobajt | kB | 103 = 10001 | kibibajt | KiB | 210 = 10241 |
megabajt | MB | 106 = 10002 | mebibajt | MiB | 220 = 10242 |
gigabajt | GB | 109 = 10003 | gibibajt | GiB | 230 = 10243 |
terabajt | TB | 1012 = 10004 | tebibajt | TiB | 240 = 10244 |
petabajt | PB | 1015 = 10005 | pebibajt | PiB | 250 = 10245 |
eksabajt | EB | 1018 = 10006 | eksbibajt | EiB | 260 = 10246 |
zettabajt | ZB | 1021 = 10007 | zebibajt | ZiB | 270 = 10247 |
jottabajt | YB | 1024 = 10008 | jobibajt | YiB | 280 = 10248 |
Bajt (dop. bajtu lub bajta[1]) – historycznie najmniejsza adresowalna jednostka informacji pamięci komputerowej[2], najczęściej składająca się z 8 bitów[3].
W związku z tym, że jeden bajt mógł zawierać dowolną liczbę bitów starsze normy zalecają używanie terminu oktet. Aby uniknąć niejednoznaczności IEC zaleca używanie terminu bajt tylko w znaczeniu oktetu[3].
W starszych maszynach nie stosowano pojęcia bajt ani oktet, najmniejszą jednostką było słowo maszynowe (np. 24-bitowe w maszynach standardu ICL, jak polskie Odry, albo 60-bitowe w maszynach CDC, czy 36-bitowe w Honeywell). W Odrach serii 1300 rozkazy działające na znakach adresowały pojedynczy znak używając specjalnego dla nich trybu adresowania (dodatkowych 2 bitów adresu znaku w słowie).
Bajt można podzielić na dwa czterobitowe nibble lub nybble (od ang. nibble – kęsek) bądź tetrady. Wyróżnia się mniej znaczący (dolny) i bardziej znaczący (górny) nibble/tetradę, składające się odpowiednio z bitów 0–3 i 4–7. Spotyka się też określenie strefa i cyfra wywodzące się od kodowania znaków kodem EBCDIC, oznaczające odpowiednio starszą i młodszą tetradę. Określenia nibble używa się często przy operacjach w kodzie BCD lub skompresowanym BCD.